W tym artykule zbadamy temat Józefów Witowicki z różnych perspektyw, aby przeanalizować jego wpływ na współczesne społeczeństwo. Od jego powstania do dzisiejszego wpływu, omówimy najważniejsze aspekty związane z Józefów Witowicki. Ponadto zbadamy możliwe implikacje i konsekwencje, jakie Józefów Witowicki może mieć w różnych obszarach, a także przyszłe perspektywy, jakie niesie ze sobą ten temat. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę postaramy się rzucić światło na Józefów Witowicki i jego znaczenie we współczesnym świecie.
kolonia wsi | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Część miejscowości | |
Strefa numeracyjna |
15 |
Kod pocztowy |
28-210[2] |
Tablice rejestracyjne |
TSZ |
SIMC |
0788212[3] |
Położenie na mapie gminy Bogoria ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego ![]() | |
![]() |
Józefów Witowicki – kolonia wsi Witowice w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria[4][3]. Stanowi samodzikelne sołectwo[5].
W latach 1975–1998 kolonia administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Pod koniec XIX wieku, według „Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, Józefów Witowicki nosił nazwę Józefów i był folwarkiem we wsi Witowice należącej do ówczesnego powiatu sandomierskiego, gminy Górki i parafii Olbierzowice. W 1882 r. folwark Józefów liczył 17 mieszkańców zamieszkałych w 1 domu. W 1886 roku wraz z folwarkiem Witowice wchodził w skład dóbr witowickich. Obejmował wówczas 85 mórg gruntów ornych i ogrodów, 19 mórg łąk, 4 morgi pastwisk, 157 mórg lasów oraz 3 morgi nieużytków. Znajdowały się w nim 3 drewniane budynki[6].
Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.