Jacek Wiesiołowski
W dzisiejszym świecie Jacek Wiesiołowski to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Przez lata Jacek Wiesiołowski wzbudził duże zainteresowanie społeczeństwa, wywołując debaty, badania i różne stanowiska wokół tej kwestii. Jest oczywiste, że Jacek Wiesiołowski w jakiś sposób wpłynął na nasze życie, czy to na poziomie społecznym, kulturowym, ekonomicznym czy osobistym. Z tego powodu ważne jest, aby dokładnie przeanalizować i zrozumieć implikacje i konsekwencje, jakie niesie ze sobą Jacek Wiesiołowski, a także mieć świadomość trendów i postępów, jakie rozwijają się w związku z tym tematem. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Jacek Wiesiołowski, aby zapewnić pełny i wzbogacający przegląd, który pozwoli czytelnikowi głębiej zagłębić się w ten temat.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia średniowieczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1966 – nauki historyczne |
| Habilitacja |
1981 |
| Profesura |
1992 |
| Prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk | |
| Okres spraw. |
2005-2011 |
| Data urodzenia |
23 stycznia 1940 |
|---|---|
| Data śmierci |
16 lipca 2016 |
| Radny Miasta Poznania | |
| Okres |
od 1990 |
Jacek Wiesiołowski (ur. 23 stycznia 1940 w Żywcu, zm. 16 lipca 2016 w Poznaniu[1]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych[2].
Życiorys
Uczył się w III LO im. Marcina Kasprzaka w Poznaniu. W 1962 ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie też w 1966 uzyskał stopień doktora nauk historycznych. Habilitował się w 1981 na UAM na podstawie rozprawy Socjotopografia późnośredniowiecznego Poznania[3], od 1992 profesor[2]. Przez 15 lat był pracownikiem Biblioteki Kórnickiej, gdzie kierował działem rękopisów. Od 1977 był pracownikiem Instytutu Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN. W 1987 powrócił do Poznania. W latach 1990–1998 był radnym Miasta Poznania. Był wykładowcą w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Poznaniu. Prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (2005-2011) i wieloletni (1990-2015) redaktor naczelny „Kroniki Miasta Poznania”. Był też prezesem oddziału poznańskiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko–Francuskiej, a także współzałożycielem i prezesem Towarzystwa Przyjaciół Biblioteki Raczyńskich. Laureat Nagrody Naukowej Miasta Poznania za 2002 r.[4]
Pochowany na cmentarzu św. Jana Vianneya w Poznaniu[5].
Niektóre publikacje
- Inwentarz rękopisów Biblioteki Kórnickiej PAN Poznań 1965
- Kolekcje historyczne w Polsce średniowiecznej XIV-XV wieku Ossolineum 1967
- Inkunabuły Biblioteki Kórnickiej Biblioteka Kórnicka 1968
- Katalog rękopisów staropolskich Biblioteki Kórnickiej XVI-XVIII w. Ossolineum 1971
- Ambroży Pampowski – starosta Jagiellonów: z dziejów awansu społecznego na przełomie średniowiecza i odrodzenia 1976
- Socjotopografia późnośredniowiecznego Poznania PTPN 1997 ISBN 83-7063-185-1.
- Pieczęcie i herb Solca Kujawskiego: zarys historyczny 2000
- Kronika Jezuitów poznańskich (młodsza) 2004 ISBN 83-89525-81-X.
- Kronika Reformatów poznańskich 2006 ISBN 83-89525-44-5.
Przypisy
- ↑ Zmarł prof. Jacek Wiesiołowski. radiomerkury.pl, 2016-07-19. .
- ↑ a b Prof. dr hab. Jacek Wiesiołowski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
- ↑ Przewody habilitacyjne w Instytucie Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
- ↑ Nagroda Naukowa 2002. poznan.pl. .
- ↑ Pożegnaliśmy profesora Jacka Wiesiołowskiego. poznan.wyborcza.pl, 2016-07-22. .
Linki zewnętrzne
- Nagroda Naukowa 2002. poznan.pl. .
- Jacek Wiesiołowski, Poznańska wiki
- Publikacje Wiesiołowskiego w katalogu BN
- https://web.archive.org/web/20151019032230/http://ptpn.poznan.pl/galerie/prezesi/