Jadwiga Dzikówna

W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Jadwiga Dzikówna, badając jego różne aspekty i cechy, aby w pełni zrozumieć jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – zagłębimy się w wyczerpującą analizę, która pozwoli nam zrozumieć jego wpływ w różnych obszarach, a także jego wpływ na codzienne życie ludzi. Podróżując przez jego historię, ewolucję i możliwe perspektywy na przyszłość, odkryjemy wszystko, co Jadwiga Dzikówna ma do zaoferowania i znaczenie, jakie ma w dzisiejszym świecie.

Jadwiga Dzikówna
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 czerwca 2017
Warszawa

Współmałżonek

Krzysztof Miller

Jadwiga Dzikówna (ur. 10 maja 1925 w Warszawie[1], zm. 3 czerwca 2017 tamże[2]) – polska śpiewaczka operowa (sopran) i pedagog.

Życiorys

Grób Jadwigi Dzikówny na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Śpiew studiowała u Wacława Brzezińskiego i Adeli Comte-Wilgockiej. Debiutowała w 1948 roku w Operze Wrocławskiej[3] jako Micaëla w Carmen Bizeta[4]. Od 1949 r. związana była z Państwową Filharmonią i Operą[4], a następnie od roku 1961 do 1978 z Teatrem Wielkim w Warszawie[3]. W jej repertuarze znalazło się ponad 30 ról operowych, m.in. Małgorzata w Fauście Gounoda, Hanna w Strasznym dworze, tytułowa partia w Halce – Moniuszki, Butterfly w Madame Butterfly Pucciniego, Tatiana w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, partie oratoryjne oraz pieśni.

Dokonała wielu nagrań radiowych, m.in. cykl Zapomniani kompozytorzy polscy (pieśni K. Górskiego, K. Kratzera, E. Kani). Śpiewała w pierwszym spektaklu operowym emitowanym przez Telewizję Polską – Bastien i Bastienne Mozarta w roku 1957. Zajmowała się również działalnością pedagogiczną, od 1959 r. uczyła w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Warszawie. Do jej uczniów należą m.in. polski baryton Marcin Bronikowski i Beata Morawska. Także prowadziła klasę śpiewu solowego w Akademii Muzycznej w Warszawie[5]. W 1978 r. zakończyła działalność sceniczną, występując po raz ostatni jako Micaëla w Carmen na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie. Została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi.

Była żoną śpiewaka Jerzego Kobzy-Orłowskiego[6] oraz architekta Krzysztofa Millera (zm. 2006), syna poety i literata Jana Nepomucena Millera oraz babką aktorki Marty Juras. Pochowana 14 czerwca 2017 roku na cmentarzu Bródnowskim[5] (kw. 9A-1-29-31).

Przypisy

  1. ↑ Witold Sadowy: Jadwiga Dzikówna (10.05.1925 - 3.06.2017). Pożegnanie. . . (pol.).
  2. ↑ Jadwiga Dzikówna. nekrologi.wyborcza.pl. . . (pol.).
  3. ↑ a b Jadwiga Dzikówna. nekrologi.wyborcza.pl. . . (pol.).
  4. ↑ a b Jacek Chodorowski, Jadwiga Dzikówna. Wielka dama polskiej sceny operowej , trubadur.pl (pol.).
  5. ↑ a b Jadwiga Dzikówna. nekrologi.wyborcza.pl. . . (pol.).
  6. ↑ Jerzy Orłowski, Encyklopedia teatru polskiego (osoby) .

Linki zewnętrzne