W dzisiejszym świecie Jakub Haur jest tematem zainteresowania, który wywołuje różne opinie i debaty. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, społecznym czy zawodowym, Jakub Haur przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Zjawisko to wywołało szeroką gamę badań, dyskusji i refleksji, które mają na celu zrozumienie i analizę różnych aspektów, które się na nie składają. Od swoich początków po możliwe przyszłe skutki, Jakub Haur ewoluował i przekształcał się z biegiem czasu, stając się tematem ciągłego zainteresowania współczesnego społeczeństwa. W tym artykule zagłębimy się w złożoność Jakub Haur, badając jego wiele aspektów i analizując różne stanowiska w tej sprawie.
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
ekonomista, poeta |
Jakub Kazimierz Haur (ur. 1632, zm. 1709) – polski ekonomista, poeta, autor książek i traktatów o tematyce rolniczej i poradnikowej.
Haur urodził się w roku 1632 w mieszczańskiej rodzinie. Był synem warszawskiego ławnika Jakuba Haura i, pochodzącej z Grazu, Anny Marii z domu Petardówny dwórki żony Zygmunta III Wazy królowej Konstancji. Studia odbył w Akademii Krakowskiej.
Lata 50. XVII wieku to okres ożywionych kontaktów z bogatymi mieszczańskimi rodzinami z Warszawy i Lwowa, głównie dzięki pokrewieństwu z bogatą rodziną Dzianottich (u których był w służbie w 1658) i Gibbonich oraz koneksjom rodzinnym (przez siostrę Weronikę) z lwowskim mieszczaninem Stanisławem Kralem. Wcześniej, w 1656, Haur był w służbie u lwowskiej rodziny Morykonich.
Lata 60. Haur najprawdopodobniej spędził w podróży po Europie. Ze wzmianek w jego dziełach dowiedzieć się można, że na pewno odwiedzał: Włochy, Niemcy, Holandię i Anglię. Doświadczenie zebrane w czasie tych podróży z pewnością znacznie wpłynęło na zawartość Haurowych kompendiów. Nobilitację uzyskał prawdopodobnie pomiędzy 1658 a 1668.
Od roku 1670 Haur był superintendentem i pisarzem Stanisława Skarszowskiego, dworzanina królewskiego, starosty, podstolego, kasztelana wojnickiego i bogatego posiadacza ziemskiego – pozwoliło mu to zapoznać się z gospodarką latyfundium i ułatwiło pracę w przygotowaniach do napisania traktatu agronomicznego – „Ekonomiki”, który, dedykowany Skarszowskiemu, ukazał się w 1675 roku. 16 marca 1676 uzyskał od Jana III Sobieskiego przywilej potwierdzający jego prawa autorskie do „Ekonomiki”. Trzy lata później wydał „Generalną oekonomikę”, zadedykowaną Andrzejowi Morsztynowi, którego dobrami wówczas (1679) zarządzał.
Po zakończeniu służby u Morsztyna, Haur przez kilkanaście kolejnych lat sam prowadził gospodarkę w dzierżawionej przez siebie podkrakowskiej wsi Chorowice. Od roku 1683 życie jego nierozerwalnie związane było z Krakowem, zapewne także i dlatego, że jego pierwsza żona, Agnieszka Furmankiewiczówna, wniosła mu w wianie kamienicę przy ulicy Floriańskiej. Haur utrzymywał kontakty z profesorami Akademii Krakowskiej – Marcinem Winklerem i Wojciechem Kazimierzem Rezlerem, prowadził też liczne interesy oraz sprawował urząd komisarza do spraw rachunków skarbowych, posiadając równocześnie tytuł sekretarza królewskiego i barona. W roku 1689 Haur wydał drukiem „Skład abo skarbiec znakomitych sekretów oekonomiej ziemiańskiej...”[a], zadedykowany Janowi Sobieskiemu, który wysoko cenił sobie jego literaturę. Była to encyklopedia ziemiańska, która obejmowała tematykę agrarną, życia codziennego, zwierzęcą, a także obyczajową, przeplatana różnymi dykteryjkami, anegdotami i kuriozami, tworząc tym samym typowe dzieło doby Polski sarmackiej.
W 1705 ożenił się po raz drugi – jego wybranką została Izabella Konstancja Bielska. W tym samym czasie pracował już nad kolejną książką – pisaną wierszem encyklopedią zatytułowaną „Mercurius polski z dobremi nowinami, wierszem opisany”, zawierającą wiele informacji autobiograficznych. Nie udało się już Haurowi opublikować tego dzieła ze względu na śmierć w roku 1709.