Obecnie Janówka Wschodnia stał się tematem o dużym znaczeniu w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę społeczną, polityczną, gospodarczą czy kulturalną, Janówka Wschodnia przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym zawodzie. Zjawisko to wzbudziło duże zainteresowanie ze względu na jego wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Janówka Wschodnia i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Od powstania do obecnej ewolucji Janówka Wschodnia wywołał dyskusje i debaty, których liczba stale rośnie. Poprzez tę analizę staramy się lepiej zrozumieć znaczenie Janówka Wschodnia i jego konsekwencje dla naszego społeczeństwa.
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2021) | |
Strefa numeracyjna |
84 |
Kod pocztowy |
22-435[4] |
Tablice rejestracyjne |
LZA |
SIMC |
0890637[5] |
Położenie na mapie gminy Komarów-Osada ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu zamojskiego ![]() | |
![]() |
Janówka Wschodnia – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Komarów-Osada[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Komarów-Osada[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 190 mieszkańców[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Komarowie-Osadzie[9].
W wieku XIX Janówka – dziś dwie wsie Janówka Zachodnia i Janówka Wschodnia w powiecie zamojskim.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z roku 1882 opisuje Janówkę jako wieś w powiecie tomaszowskim, gminie i parafii Komarów. Wieś oddalona o 3 mile od Tomaszowa i granicy Galicji i o pół mili od szosy idącej z Zamościa do granicy.
Włościanie, przed 1804 rokiem byli czynszownikami, w liczbie 507 mieszkańców. Posiadali dymów 90 i 487 mórg gruntu ornego, „łąk 14 mórg. a łanu 264 mórg”. Niegdyś Janówka należała do hrabiowskiego rodu Mierów. Gleba na wzniesieniu popielatka, grunt urodzajny, włościanie jako mało gruntu posiadający zajmują się różnymi rzemiosłami we wsi był stolarz 1, cieśli 2, szewc l, tkaczów 12. Inni zaś zajmują się powroźnictwem, robieniem łyżek, szufli[10].