W dzisiejszym świecie Jan Biskupiec to bardzo istotny temat, który przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Znaczenie Jan Biskupiec doprowadziło do szerokiej gamy badań, debat i analiz w różnych dziedzinach, od nauki i technologii po politykę i kulturę. Z biegiem czasu Jan Biskupiec stał się centralnym punktem zainteresowania społeczeństwa, wywołując w równym stopniu ekscytację, jak i niepokój. W tym artykule dokładnie zbadamy najważniejsze aspekty Jan Biskupiec i przeanalizujemy jego wpływ na współczesne społeczeństwo.
| Data urodzenia |
1376 |
|---|---|
| Data śmierci |
1452 |
| Biskup chełmski | |
| Okres sprawowania |
1417–1452 |
| Prowincjał dominikanów w Polsce | |
| Okres sprawowania |
1414–1417 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
1417 |
Jan Biskupiec, Jan z Opatowca lub Jan z Zaborowa (Jan Zaborowski) (ur. 1376, zm. 22 kwietnia 1452 w Chełmie) – biskup rzymskokatolicki, senator I Rzeczypospolitej.
Pochodził z mieszczańskiej (rzemieślniczej) rodziny krakowskiej. Śluby zakonne złożył w konwencie zakonu o.o. Dominikanów w Opatowcu, miasteczku należącym do kasztelami wiślickiej. W wieku 28 lat został wybrany w 1405 na przeora krakowskiego zgromadzenia dominikanów. W tym samym czasie prowadził zajęcia z teologii, a sam zapisał się na studia w Akademii Krakowskiej (1407 r.) celem uzupełnienia swojego wykształcenia.
W 1414 został prowincjałem polskiej prowincji zakonu. Był bliskim współpracownikiem, spowiednikiem i doradcą króla Władysława Jagiełły. W latach 1409–1410 brał udział w soborze w Pizie. Aby objąć biskupstwo chełmskie – z polecenia samego króla – zrzekł się w 1417 funkcji prowincjała Dominikanów. Wdał się w konflikt z biskupem krakowskim Zbigniewem Oleśnickim, którego przedmiotem była sprawa przyłączenia archidiakonatu lubelskiego (należącego do diecezji krakowskiej) do biskupstwa chełmskiego. Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju jedlneńskiego w 1430[1]. 31 grudnia 1435 podpisał akt pokoju w Brześciu Kujawskim[2].
Zachowane w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu ustawy czterech synodów (1434-1440, 1440/41, 1445 i 1449), których autorem był biskup chełmski, stanowią wyjątkowy dokument dziejów diecezji chełmskiej. Dopiero na tle owych statutów synodalnych możemy w pełni docenić osobowość Jana Biskupca jako zakonnika, biskupa i męża stanu.