Melchior Jan Kochnowski
W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Melchior Jan Kochnowski, temacie, który zyskał duże znaczenie w ostatnich latach. Melchior Jan Kochnowski to temat, który wzbudził zainteresowanie ekspertów i osób w każdym wieku, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne obszary społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Melchior Jan Kochnowski, analizując jego historię, wpływ na dzień dzisiejszy i możliwe perspektywy na przyszłość. Ponadto postaramy się zaproponować globalną wizję, która pozwoli czytelnikowi zrozumieć znaczenie tego tematu w dzisiejszym społeczeństwie.
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia | ||
| Data śmierci | ||
| Biskup pomocniczy chełmski | ||
| Okres sprawowania |
1775–1788 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
10 sierpnia 1745 | |
| Nominacja biskupia |
17 lipca 1775 | |
| Sakra biskupia |
22 października 1775 | |
| Odznaczenia | ||
| ||
| Data konsekracji |
22 października 1775 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Melchior Jan Kochnowski (ur. 13 stycznia 1720[1][2] w Szczekocinach, zm. 30 kwietnia 1788) – rektor Akademii Zamojskiej w l. 1758–1762 i 1766–1768, biskup pomocniczy chełmski od 1781 roku, biskup tytularny Dionysias, archidiakon katedralny i oficjał generalny chełmski w 1762 roku, kanonik kapituły zamojskiej w 1745 roku[3].
Życiorys
Syn Jana Kochnowskiego i Anny z domu Jarmund. Studiował w Akademii Krakowskiej (wpisany w 1735), gdzie uzyskał stopień bakałarza (15 listopada 1738). Od 1739 r. był profesorem w Akademii Zamojskiej. W 1741 r. uzyskał doktorat z filozofii. W Akademii Zamojskiej wykładał poetykę, następnie retorykę, dialektykę (1743–1746), wymowę (1747–1751), prawo kanoniczne (1758–1762). W 1749 r. wizytował kolonię akademicką w Ołyce. Został doktorem obojga praw oraz dziekanem wydziału, wicekanclerzem i rektorem Akademii Zamojskiej (1758–1762 i 1766–1768). Był wychowawcą dzieci Franciszka Salezego Potockiego.
Sprawował następujące urzędy kościelne: kanonik, kustosz kolegiaty zamojskiej, archidiakon katedralny i oficjał generalny chełmski. W roku 1775 został mianowany biskupem pomocniczym chełmskim z tytułem biskupa dionizeńskiego (Dionysiensis). Konsekracji dokonał bp Antoni Onufry Okęcki 22 października 1775 w kolegiacie warszawskiej. Melchior Jan Kochnowski objął prepozyturę w Turobinie w 1783 r., zaś z ramienia kapituły katedralnej chełmskiej był deputatem na Trybunał Główny Koronny w Piotrkowie (1787).
Z uwagi na zaangażowanie polityczne ówczesnego ordynariusza – biskupa Macieja Garnysza, który stale przebywał w Warszawie – samodzielnie zarządzał diecezją chełmską. W dużej mierze czynił to już wcześniej, m.in. jako oficjał udzielił dyspensy (indultu) na ślub bez zapowiedzi Szczęsnego Potockiego z Gertrudą Komorowską (1770)[4].
Znany z pracowitości, co potwierdzają m.in. liczne publikacje, wizytacje duszpasterskie i konsekracje kościołów na terenie diecezji.
Bibliografia
- Stanisław Tworek, Kochnowski Melchior Jan, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XIII, s. 217-218.
Linki zewnętrzne
- Twórczość Melchiora Jana Kochnowskiego w Bibliografii Polskiej Estreichera, T. 19/III/08, s. 374-377
- Melchior Jan Kochnowski w catholic-hierarchy.org
Przypisy
- ↑ 1719 r. „Teka Zamojska. Kwartalnik poświęcony zagadnieniom regionalnym”, z. 2: 1939. .
- ↑ 12 stycznia 1720Kazimierz Stołecki: Znani ludzie i ich związki z miastem. . Adam Konderak: Biskupi chełmscy i chełmsko-lubelscy. Zwierciadło Chełmskie, X 1990-I 1991. .
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 207.
- ↑ Jerzy Łojek: Dzieje zdrajcy. Katowice: „Śląsk”, 1988, s. 37. ISBN 83-216-0759-4.
Linki zewnętrzne
- Dzieła Melchiora Jana Kochnowskiego w bibliotece Polona