Jan Ekiert

W dzisiejszym świecie Jan Ekiert pozostaje tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób. Z biegiem czasu Jan Ekiert zyskał większe znaczenie i znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa, znacząco wpływając na życie ludzi w różnych częściach świata. Tendencję tę napędza szereg czynników i wydarzeń, które doprowadziły do ​​wzrostu zainteresowania i debaty wokół Jan Ekiert. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Jan Ekiert na dzisiejsze społeczeństwo, badając jego ewolucję w czasie i jego rolę we współczesnym świecie.

Ten artykuł dotyczy polskiego malarza. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.
Jan Ekiert
Data i miejsce urodzenia

1907
Kombornia

Data i miejsce śmierci

1993
Paryż

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

postimpresjonizm, abstrakcjonizm

Jan Ekiert (ur. 1907 w Komborni, zm. 20 kwietnia 1993 w Paryżu) − polski malarz postimpresjonistyczny i abstrakcjonistyczny,

Wychowywał się w sierocińcu oo. Michalitów w Miejscu Piastowym, tam poznawał malarstwo za sprawą ucznia Jana Matejki, Jana Narcyza Korybuta Daszkiewicza. 19 września 1939 dostał się do niewoli i w czasie II wojny światowej przebywał w obozach jenieckich. Po wojnie trafił do Francji gdzie studiował m.in. w Académie de la Grande Chaumière. Był związany z Paryżem i emigracją powojenną. Jego prace były często wystawiane w paryskich galeriach. W 1962 roku został wyróżniony nagrodą paryskiej Kultury. Miał pracownię w Montmartre. W 1984 współpracę z nim nawiązało Muzeum Historyczne w Sanoku, które organizowało jego wystawy, a w 1985 artysta przekazał placówce wiele swoich prac[1]. Ponadto obecnie jego prace znajdują się we francuskich i polskich kolekcjach (m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu).

Jego żoną była także malarka, Eleonora Reinhold (zm. 1984).

Reprodukcje prac Jana Ekierta wydrukowano w tomiku poezji Janusza Szubera pt. Śniąc siebie w obcym domu z 1997[2].

Przypisy

  1. ↑ Edward Zając. Cenny dar Jana Ekierta z Francji dla Muzeum Historycznego w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 34 (361), s. 1, 1-10 grudnia 1985. 
  2. ↑ Wiesław Banach. Pozostanie w pamięci. Urodziny Poety. „Tygodnik Sanocki”. Nr 50 (1505), s. 8-9, 11 grudnia 2020. 

Bibliografia