Jan Majewski (dyplomata)
W tym artykule poznamy fascynujący świat Jan Majewski (dyplomata) i wszystko, co ma nam do zaoferowania ten temat/osoba/data. Od jego wpływu na społeczeństwo po znaczenie w obecnym kontekście – dokładnie przeanalizujemy każdy aspekt Jan Majewski (dyplomata), aby zapewnić czytelnikowi kompletną i wzbogacającą wizję. Dzięki danym, analizom i ekspertyzom zrobimy kolejny krok w kierunku zrozumienia tego tematu/osoby/daty, zapraszając nas do refleksji nad jego znaczeniem i konsekwencjami w naszym życiu. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującym wszechświecie Jan Majewski (dyplomata)!
| Data i miejsce urodzenia |
1931 |
|---|---|
| Data śmierci |
25 grudnia 2024 |
| Ambasador PRL w Tajlandii | |
| Okres |
od 1979 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Podsekretarz Stanu w MSZ | |
| Okres |
od 7 lutego 1985 |
| Chargé d'affaires RP w Pakistanie | |
| Okres |
od 1992 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Jan Kazimierz Majewski (ur. 1931 w Nowym Puznowie, zm. 25 grudnia 2024[1]) – polski urzędnik, dyplomata, pułkownik SZ PRL; ambasador PRL w Tajlandii (1979–1983), wiceminister spraw zagranicznych (1985–1992).
Życiorys
Ukończył studia w Szkole Głównej Służby Zagranicznej, na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie. Doktor habilitowany prawa międzynarodowego. W latach 1952–1969 żołnierz wywiadu Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Dosłużył do stopnia pułkownika. Do 1971 pracował pod przykryciem w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych. Następnie rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ). Wypełniał zadania operacyjne na placówkach w Londynie, Nowym Delhi. Był Ambasadorem PRL w Tajlandii (1979–1983). Po powrocie został Dyrektorem Departamentu II (azjatyckiego) MSZ (nadal będąc żołnierzem wywiadu). Od 7 lutego 1985 do 21 sierpnia 1992 podsekretarz stanu w MSZ, a od 1992 do 1995 Chargé d’affaires w Ambasadzie RP w Islamabadzie. W 1995 zakończył pracę w MSZ.
Miał synów[1]. Pochowany na starym cmentarzu na Służewie w Warszawie[1].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[1]
Publikacje
Opublikował 47 prac naukowych, w tym 6 książkowych z dziedziny międzynarodowego prawa publicznego i państwowego[1], m.in.:
- Polonia w Stanach Zjednoczonych: organizacje, udział w życiu politycznym, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1970.
- Apostołowie z Pentagonu, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Użycie sił zbrojnych USA: teoria – praktyka. Użycie sił zbrojnych USA w świetle Konstytucji i praktyki międzynarodowej, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1972.
Przypisy
Bibliografia
- Tadeusz Kosobudzki: MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw zagranicznych w latach 1990–1995. Warszawa: Wydawnictwo'69, 1997, s. 150–151. ISBN 83-86244-09-7.
- Barbara Wizimirska, Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1992.