Jan Piepka

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Jan Piepka, badając jego różne aspekty, wpływ na pole _var2 oraz różne opinie i stanowiska istniejące wokół tego tematu. Od swoich początków do dzisiejszej obecności Jan Piepka wzbudzał zainteresowanie i debatę zarówno wśród ekspertów, jak i entuzjastów. Poprzez dogłębną i rygorystyczną analizę będziemy starali się rzucić światło na kluczowe aspekty Jan Piepka, badając jego wpływ na _var3 i jego potencjał do przekształcenia przyszłości _var4. Artykuł ten ma również na celu przedstawienie czytelnikowi pełnego i zrównoważonego spojrzenia na Jan Piepka, oferując wielowymiarową perspektywę, która zachęca do refleksji i otwartego dialogu.

Jan Piepka
Staszków Jan
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1926
Łebno

Data i miejsce śmierci

8 marca 2001
Łebno

Zawód, zajęcie

pisarz

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Morza”

Jan Piepka (znany także pod pseudonimem Staszków Jan, ur. 8 lutego 1926 w Łebnie[1], zm. 8 marca 2001[2] tamże[3]) – poeta, dramatopisarz i prozaik kaszubski, działacz kulturalno-oświatowy. Jego twórczość powstawała zarówno w języku kaszubskim (przede wszystkim opisy krajobrazów ziemi rodzinnej), jak i polskim (przeszłość Kaszubów, zwłaszcza podczas II wojny światowej)[4].

Życiorys

Zamieszkał z rodziną w Starzynie, gdzie zastała go II wojna światowa. Pod koniec działań wojennych został powołany do Wehrmachtu. W 1945 powrócił do rodzinnych stron[3]. Jan Piepka debiutował w 1952 roku w Dzienniku Bałtyckim, a ściślej – w dodatku do niego, zatytułowanym „Rejsy”[5]. Debiut książkowy Piepki nastał trzy lata później – w 1955 wydano jego tomik wierszy i zbiór opowiadań zatytułowany "Naszé stronë"[6], wydany wspólnie z Leonem Ropplem[1]. Za swą działalność Piepka został w 1968 roku odznaczony Medalem Stolema[4][7]. Zmarł 8 marca 2001 roku, został pochowany 15 marca na cmentarzu w rodzinnej miejscowości, zgodnie ze swą wolą[1].

Radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku (1960–1966), członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu (1968–1983), członek Narodowej Rady Kultury.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, Złotą Odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” oraz Odznaką "Zasłużony Ziemi Gdańskiej"[8]. W 1984 otrzymał Nagrodę indywidualną RSW „Prasa-Książka-Ruch”[9].

Pokłosie

24 września 2019 Rada Miasta Wejherowa nazwała rondo u zbiegu ulic 12 Marca i Władysława Sikorskiego w Wejherowie imieniem Piepki[10].

Twórczość

  • 1955 – Naszé stronë: wybór wierszy i opowiadań kaszubskich
  • 1956 – Purtkowe stegny: opowiadania
  • 1957 – Hanesk
  • 1961 – Sto jedna chwilka
  • 1968 – Choróbsko: komedia, Dzierzby w głogach
  • 1970 – Cisza
  • 1967 – Szumiące wrzosy
  • 1974 – Wieża z domem
  • 1976 – Komu przypisano miłość...
  • 1978 – Torbus i reszta zgrai
  • 1980 – Czułość słowa
  • 1983 – Kamiszczi, Moja kotka, mój kot
  • 1984 – Cień słońca

Przypisy

  1. ↑ a b c Odroda nr 3(7)/2001 - Smierc Jana Piepki. . .
  2. ↑ marzec 06.indd. . .
  3. ↑ a b Jarosław Ellwart, Gabriela Pewińska-Jaśniewicz, To, jak ta literatura umościła się we mnie, uświadomiłem sobie dopiero w minionym roku, gdy wybuchła wojna w Ukrainie, „Zawsze Pomorze” (16), 2023, s. 18, ISSN 2720-3700.
  4. ↑ a b Hasło "Jan Piepka" w internetowej encyklopedii WIEM. . .
  5. ↑ Odroda nr 3(7)/2001 - Jón Piepka - Staszków Jan 1926-2001. . .
  6. ↑ Jan Piepka. . .
  7. ↑ Medal Stolema , Klub Studencki "Pomorania", 16 marca 2017 (pol.).
  8. ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1012
  9. ↑ Lista nagród indywidualnych i zespołowych RSW, "Rzeczpospolita", nr 172, 20 lipca 1984, s. 2.
  10. ↑ Kolejna sesja Rady Miasta Wejherowa , www.wejherowo.pl (pol.).