Janina Antoniewicz
W dzisiejszym świecie Janina Antoniewicz to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Jego znaczenie i wpływ są niezaprzeczalne, a jego wpływ rozciąga się na szeroki zakres aspektów życia codziennego. W miarę upływu czasu Janina Antoniewicz pozostaje w dalszym ciągu przedmiotem analiz, refleksji i badań, gdyż jego znaczenie nie ogranicza się do pojedynczego obszaru, ale przekracza granice i dotyka ludzi z różnych kultur, w różnym wieku i o różnych warunkach społecznych. W tym artykule szczegółowo zbadamy ten temat, analizując jego różne perspektywy i konsekwencje, aby lepiej zrozumieć jego zakres i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 października 1890 |
| Data i miejsce śmierci |
21 listopada 1956 |
| Doktor inżynier | |
| Specjalność: botanika, ogrodnictwo | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Janina Joanna Antoniewicz (ur. 14 października 1890 w Zadniszówce[1], zm. 21 listopada 1956 w Warszawie) – botanik, ogrodnik.
Życiorys
Urodzona w Zadniszówce pow. Skalski. Córka Karola i Wandy z Kurowskich. W roku 1910 studiowała na Uniwersytecie Lwowskim. W 1923 na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskała stopień doktora filozofii, broniąc pracę Przyczynki do badań nad morfologią liścia pierzastego.
W latach 1915–1916 przebywała w Wiedniu, gdzie studiowała oraz pracowała w Instytucie Bakteriologicznym.
W okresie I wojny świat. pracowała jako sanitariuszka do walki z tyfusem i ospą w pow. łańcuckim. W latach 1917–1921 studiowała na Wydziale Ogrodniczym SGGW. Studia zakończyła tytułem inż.
W roku 1918 opracowała dla Akademii Umiejętności bibliografię grzybów. Również prowadziła badania i obserwacje nad roślinami leczniczymi w Państwowej Stacji Doświadczalnej w Bratkowie na Kielecczyźnie.
Była organizatorką ogródków szkolnych, m.in. na Bielanach w Warszawie, w Rabce, w Piotrkowie Trybunalskim.
Okres II wojny światowej spędziła na tajnym nauczaniu.
Po wojnie podjęła pracę w SGGW zostając adiunktem w katedrze łąkarstwa.
Współpracowała z różnymi redakcjami pism ogrodniczych i przyrodniczych.
Odznaczenia
Publikacje
- Ogrody szkolne (1921)
- Obserwacje wiosenne roślin (1934)
- Hodowla w szkole (1948)
Przypisy
- ↑ Zadniszówka, pow. skałecki, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 247.