Jenő Fuchs

W dzisiejszym świecie Jenő Fuchs zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, historię, kulturę czy życie codzienne, Jenő Fuchs stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Na przestrzeni lat ewoluowała i pozostawiła niezatarty ślad w rozwoju ludzkości. W tym artykule zbadamy różne aspekty i aspekty Jenő Fuchs, analizując jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Od jego pochodzenia po współczesne znaczenie, zagłębimy się w szczegółową analizę, aby lepiej zrozumieć rolę, jaką odgrywa Jenő Fuchs w naszym życiu i na całym świecie.

Jenő Fuchs
Ilustracja
Jenő Fuchs podczas IO 1912
Data i miejsce urodzenia

29 października 1882
Budapeszt

Data i miejsce śmierci

14 marca 1955
Budapeszt

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 1908 szermierka
(szabla ind.)
złoto Londyn 1908 szermierka
(szabla druż.)
złoto Sztokholm 1912 szermierka
(szabla ind.)
złoto Sztokholm 1912 szermierka
(szabla druż.)

Jenő Fuchs, także Jenő Fekete (ur. 29 października 1882 w Budapeszcie, zm. 14 marca 1955 tamże) – węgierski szermierz pochodzenia żydowskiego[1], czterokrotny medalista olimpijski.

Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie w 1908 zdobył dwa medale. Najpierw razem z Oszkárem Gerde, Péterem Tóthem, Lajosem Werknerem i Dezső Földesem zwyciężył w szabli drużynowej[2]. Następnie zwyciężył w turnieju indywidualnym. W rundzie finałowej wygrał sześć z siedmiu pojedynków i wyprzedził rodaka, Bélę Zulawszky'ego oraz Czecha Viléma Goppolda von Lobsdorfa[3]. Na igrzyskach olimpijskich w Sztokholmie cztery lata później Węgrzy w składzie: Jenő Fuchs, Zoltán Schenker, Ervin Mészáros, Péter Tóth, László Berti, Lajos Werkner, Oszkár Gerde i Dezső Földes zdobyli złoto w szabli drużynowej[4]. W turnieju indywidualnym zdobył kolejne złoto, ponownie wygrywając sześć z siedmiu walk finałowych[5].

Nie zdobył medalu mistrzostw świata.

W czasie I wojny światowej był lekarzem 2. pułku rezerwy. Wtedy też został odznaczony Orderem Franciszka Józefa. Walczył podczas II wojny światowej. W 1920 otworzył w Budapeszcie kancelarię adwokacką. Pod koniec II wojny światowej osadzony w getcie budapesztańskim, w którym doczekał końca wojny.[6]

Przypisy

Linki zewnętrzne