W tym artykule szczegółowo zgłębimy i przeanalizujemy temat Sándor Pósta, który od lat jest przedmiotem zainteresowań i badań. Sándor Pósta to temat, który wywołał debatę w różnych obszarach i dziedzinach, od nauki po politykę, w tym kulturę i ogólnie społeczeństwo. Przez dziesięciolecia Sándor Pósta ewoluował i przyjął nowe wymiary, co wzbudziło ciągłe zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i konsekwencji. W tym sensie kluczowe jest krytyczne zbadanie różnych perspektyw i podejść związanych z Sándor Pósta, aby pogłębić nasze zrozumienie i wywołać konstruktywną debatę na ten temat.
![]() László Gerentsér i Sándor Pósta | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
25 września 1888 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 listopada 1952 | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Sándor Pósta (ur. 25 września 1888 w Pánd, zm. 4 listopada 1952 w Budapeszcie) – węgierski szablista i florecista, trzykrotny medalista olimpijski.
Na igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 1924 roku zdobył trzy medale. Najpierw wspólnie z Zoltánem Schenkerem, Ödönem Tersztyánszkym, István Lichteneckertem i László Bertim zdobył brązowy medal we florecie drużynowym[1]. Następnie Ödön Tersztyánszky, János Garay, Sándor Pósta, László Berti, József Rády, Zoltán Schenker, Jenő Uhlyárik i László Széchy wywalczyli srebro w szabli drużynowej[2]. Ponadto zwyciężył w szabli indywidualnej. W rundzie finałowej uzyskał taki sam wynik co János Garay i Francuz Roger Ducret. W barażach o miejsca na podium Pósta wygrał oba pojedynki i ostatecznie wyprzedził kolejno Ducreta i Garaya[3].
Nie zdobył medalu mistrzostw świata.
W 1912 uzyskał doktorat z medycyny na Królewskim Węgierskim Uniwersytecie Franciszka Józefa w Koloszwarze. Walczył w I wojnie światowej, był ranny. Po zakończeniu wojny osiadł w Budapeszcie i pracował jako stomatolog. W latach 1922 i 1924 był mistrzem kraju w szabli indywidualnej.[4]