Jerzy Wróblewski (prawnik)
W tym artykule poruszony zostanie temat, który obecnie cieszy się dużym zainteresowaniem ze względu na jego wpływ na różne obszary. Jerzy Wróblewski (prawnik) wzbudził ciekawość ekspertów i osób zainteresowanych tematem, ponieważ jego znaczenie nie pozostaje niezauważone. W całym artykule zostaną przeanalizowane różne perspektywy i odpowiednie badania, które przyczyniły się do głębszego zrozumienia znaczenia Jerzy Wróblewski (prawnik). Podobnie zbadane zostaną możliwe rozwiązania lub zalecenia, aby zaradzić konsekwencjom, jakie niesie ze sobą ten problem. Mamy nadzieję, że w ten sposób zaoferujemy wszechstronną i wzbogacającą wizję Jerzy Wróblewski (prawnik), pozwalając czytelnikom zrozumieć jego zakres i potencjalny wpływ na obecne społeczeństwo.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: teoria państwa i prawa | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
członek korespondent |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Rektor UŁ (1981-1984) | |
| Odznaczenia | |
| |
Jerzy Wróblewski (ur. 5 września 1926 w Wilnie, zm. 31 maja 1990) – polski teoretyk prawa, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki, w latach 1981–1984 rektor Uniwersytetu Łódzkiego.
Życiorys
Był synem prawnika Bronisława i artystki grafika Krystyny z Hirschbergów, a także starszym bratem malarza Andrzeja Wróblewskiego. Wychował się w Wiżulanach, które opuścił wraz z rodziną na początku 1945[1]. Studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończył w 1947; na tej samej uczelni odbył także studia uzupełniające z filozofii ścisłej. Po ukończeniu studiów został asystentem w Katedrze Teorii Państwa i Prawa UJ. W 1949 obronił doktorat na podstawie pracy pt. Ocena i norma etyczna. Dwa lata później przeniósł się na Uniwersytet Łódzki, gdzie został kierownikiem Katedry i Zakładu Teorii Państwa i Prawa. Stanowisko to piastował do końca życia. Na UŁ sprawował szereg funkcji: był prodziekanem Wydziału Prawa w latach 1953–1955 i 1958–1962, dziekanem tego Wydziału w latach 1955–1956 i 1962–1964, prorektorem UŁ w latach 1965–1968 i rektorem w latach 1981–1984.
Był także sędzią Trybunału Stanu, członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk (od 1983), członkiem Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, sekretarzem generalnym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Otrzymał tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu w Turku i Kraju Basków w Bilbao. Był członkiem Fińskiej Akademii Nauk. Otrzymał Order Palm Akademickich Republiki Francuskiej.
Wybrane publikacje
- Krytyka normatywistycznej teorii prawa i państwa Hansa Kelsena (1955)
- Zagadnienia teorii wykładni prawa ludowego (1959)
- Sądowe stosowanie prawa (1972, 1988)
- Wartości a decyzja sądowa (1973)
- Wstęp do prawoznawstwa (1977)
- Teoria racjonalnego tworzenia prawa (1985)
- Zasady tworzenia prawa (1989)
- Rozumienie prawa i jego wykładnia (1990)
- Pisma wybrane (pośmiertnie, oprac. Marek Zirk-Sadowski, Wolters Kluwer Polska SA, Warszawa 2016 ISBN 978-83-264-8345-5)
Przypisy
Bibliografia
- Jarosław Kita, Stefan Pytlas, Profesorowie Uniwersytetu Łódzkiego w latach 1945–1994. Pro Memoria, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 1995, s. 231-233
- Członkowie Polskiej Akademii Nauk. Informator (zestawiła Jadwiga Krzyżanowska), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1987, s. 36 (z fotografią)
- Henryk Lewandowski, Marek Zirk-Sadowski. Jerzy Wróblewski 1926-1990. „Państwo i Prawo”. 10 (536), s. 92–95, październik 1990. ISSN 0031-0980.
- Jerzy Wróblewski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
|
