Jewgienij Kulikow

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Jewgienij Kulikow, temacie, który w ostatnich latach zyskał ogromne znaczenie. Jewgienij Kulikow to temat, który wywołał debatę i kontrowersje w różnych obszarach, od sfery politycznej po sferę społeczną i kulturową. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Jewgienij Kulikow, analizując jego wpływ na obecne społeczeństwo i jego znaczenie w kontekście historycznym. Ponadto omówimy implikacje Jewgienij Kulikow w różnych aspektach życia codziennego, a także jego wpływ na podejmowanie decyzji na poziomie indywidualnym i zbiorowym. Mamy nadzieję, że ten artykuł przedstawia wszechstronną i wzbogacającą wizję Jewgienij Kulikow, zachęcając do refleksji i debaty na temat o wielkim znaczeniu dzisiaj.

Jewgienij Kulikow
Евгений Кулико́в
Pełne imię i nazwisko

Jewgienij Nikołajewicz Kulikow

Data i miejsce urodzenia

25 maja 1950
Bogdanowicz

Dorobek medalowy
180 cm
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Innsbruck 1976 łyżwiarstwo szybkie
(500 m)
srebro Lake Placid 1980 łyżwiarstwo szybkie
(500 m)
MŚ w wieloboju sprinterskim
srebro Göteborg 1975 wielobój
brąz Alkmaar 1977 wielobój
Odznaczenia
Order „Znak Honoru” Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Jewgienij Nikołajewicz Kulikow (ros. Евгений Николаевич Куликов; ur. 25 maja 1950 w Bogdanowiczu) – rosyjski panczenista reprezentujący Związek Radziecki, dwukrotny medalista olimpijski i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Jewgienij Kulikow specjalizował się w dystansach sprinterskich. Pierwszy medal na arenie międzynarodowej wywalczył w 1975 roku, kiedy zajął drugie miejsce w mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w Göteborgu. W zawodach tych wyprzedził go jedynie jego rodak Aleksandr Safronow. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w Alkmaar zajął trzecie miejsce, przegrywając z dwoma reprezentantami USA: Erikiem Heidenem i Peterem Muellerem. W 1976 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie zwyciężył na dystansie 500 m. Podczas igrzysk w Lake Placid w 1980 roku był drugi na tym dystansie, ulegając jedynie Heidenowi.

Dziewięciokrotnie bił rekordy świata, jako pierwszy zawodnik złamał barierę 38 sekund na 500 m (1975), a także 37 sekund (1981). W 1975 roku został uhonorowany Nagrodą Oscara Mathisena.

Bibliografia