W dzisiejszym świecie Jezioro Powidzkie zajmuje centralne miejsce w naszym życiu. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Jezioro Powidzkie to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od wielu lat Jezioro Powidzkie jest przedmiotem debaty i dyskusji, a jego znaczenie z biegiem czasu tylko wzrosło. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jezioro Powidzkie, analizując jego ewolucję w czasie, jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenie we współczesnym świecie.
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowości nadbrzeżne | |
Region | |
Wysokość lustra |
98,3-98,5 m n.p.m. |
Morfometria | |
Powierzchnia |
1035,9-1174,7 ha |
Wymiary • max długość • max szerokość |
|
Głębokość • średnia • maksymalna |
|
Długość linii brzegowej |
33 910 m |
Objętość |
134 776,2-131 279,2 tys. m³ |
Hydrologia | |
Klasa jakości wody |
II (w roku 2012)[1] |
Rzeki wypływające | |
Rodzaj jeziora |
rynnowe |
Położenie na mapie gminy Powidz ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu słupeckiego ![]() | |
![]() |
Jezioro Powidzkie – jezioro polodowcowe typu rynnowego w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Powidz i Ostrowite, leżące na terenie Równiny Wrzesińskiej[2].
Jest największym jeziorem województwa wielkopolskiego i najczystszym jeziorem w Polsce[3][4].
Jezioro Powidzkie jest źródłem rzeki Meszny, wypływającej z jeziora pomiędzy Giewartowem a Kochowem[5][6].
W ciągu ostatnich kilku lat brzegi jeziora przesunęły się w niektórych miejscach do 5 metrów, a mielizna na środku jeziora, przekształciła się w małą wyspę. Jezioro objęte jest strefą ciszy, co sprawia, że wody jeziora są czyste z dobrze rozwiniętą fauną (m.in. łabędź niemy czy żuraw) i florą (np. komornica wąskolistna)[7].
W części północnej w jezioro wrzyna się długi na 3,5 km Półwysep Ostrowski[7].
Jezioro ma doskonałe warunki do kąpieli oraz do uprawienia sportów wodnych. Kąpieliska znajdują się m.in. w Giewartowie, Kosewie, Powidzu i Przybrodzinie[7].
Podczas zaborów przez jezioro przebiegała granica rosyjsko-pruska[7].
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 1035,9 ha[8] przez 1097,5 ha[9] do 1174,7 ha[10].
Zwierciadło wody położone jest na wysokości 98,4–98,5 m n.p.m.[9] lub 98,3 m n.p.m.[10] Średnia głębokość jeziora wynosi 11,5 m[10] lub 12,7 m[8], natomiast głębokość maksymalna 46,0 m[10] lub 45,4 m[8].
Na podstawie badań przeprowadzonych w 2004 roku wody jeziora zaliczono do II klasy czystości[8][9] i II kategorii podatności na degradację[8]. W późniejszych latach czystość wody w jeziorze uległa poprawie. Według badań z 2015 roku, Jezioro Powidzkie zostało zaliczone do I klasy czystości[11]. W 2023 roku rekord widzialności w tym jeziorze wyniósł aż 10,38 m[12].
Rozwinięcie linii brzegowej wynosi – 2,97; Wskaźnik odsłonięcia – 81,6.[potrzebny przypis]. Powierzchnia zlewni całkowitej (z jeziorem) wynosi 80,1 km²[8].
Według dawnej legendy przed wiekami nad Jeziorem Powidzkim stał kamienny posąg pogańskiego bożka Powidza, a w pobliskim chramie jego nieśmiertelna córka Diwa strzegła wiecznie płonącego ognia. Któregoś dnia Mieszko I, głosząc nową wiarę, strącił jednak posąg do jeziora. Widząc to Diwa rzuciła się za posągiem w fale jeziora. Do dnia dzisiejszego w marcowe noce ma wynosić na brzeg posąg swojego ojca, śpiewając przy tym dawne pieśni ludowe[7].
Na podstawie tej legendy Józef Aleksander Mniszewski napisał poemat Powidzianka[7].