W tym artykule zostanie poruszony temat Joan Burton, który na przestrzeni lat był przedmiotem badań i zainteresowań w różnych obszarach. Joan Burton to temat, który wywołał kontrowersje i debatę ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę zostaną zbadane różne perspektywy i podejścia zaproponowane w odniesieniu do Joan Burton, aby zapewnić wszechstronną i kompletną wizję tego tematu. Podobnie zbadane zostaną implikacje i konsekwencje, jakie Joan Burton miał w różnych kontekstach, a także możliwe sposoby stawienia czoła wyzwaniom, jakie stwarza. Poprzez krytyczną refleksję i rygorystyczną analizę będziemy starali się przyczynić do zrozumienia i poznania Joan Burton, aby wzbogacić debatę i promować wzbogacającą i konstruktywną wizję na ten temat.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
1 lutego 1949 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk |
Alma Mater | |
Partia |
Joan Burton, irl. Siobhán de Bhurtúin (ur. 1 lutego 1949 w Dublinie) – irlandzka polityk, parlamentarzystka, wicepremier i minister, lider Partii Pracy w latach 2014–2016.
Urodziła się jako nieślubne dziecko. Gdy miała kilka miesięcy została umieszczona w sierocińcu, a następnie adoptowana[1]. Ukończyła studia z zakresu handlu na University College Dublin, uzyskała uprawnienia biegłego rewidenta, pracowała jako wykładowczyni akademicka m.in. na Dublin Institute of Technology[2].
Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Partii Pracy. W 1989 bez powodzenia po raz pierwszy kandydowała do Dáil Éireann. Mandat Teachta Dála 27. kadencji uzyskała w 1992, jednak utraciła go w kolejnych wyborach w 1997. W 1999 wygrała wybory lokalne do rady jednostki administracyjnej Fingal w okręgu Castleknock. W 2002 powróciła do niższej izby irlandzkiego parlamentu (29. kadencji), z powodzeniem ubiegając się o reelekcję w 2007 i w 2011 na 30. i 31. kadencję[3].
W latach 1992–1994 była ministrem stanu (poza składem gabinetu) do spraw opieki społecznej, od 1995 do 1997 zajmowała stanowisko ministra stanu ds. sprawiedliwości. W 2007 została wiceprzewodniczącą Partii Pracy[2]. 9 marca 2011 objęła urząd ministra opieki społecznej w koalicyjnym rządzie Endy Kenny’ego[4]. 4 lipca 2014 została przewodniczącą laburzystów, zastępując Eamona Gilmore’a[5], który ustąpił po porażce ugrupowania w wyborach europejskich. 11 lipca tegoż roku została mianowana na stanowisko tánaiste.
W wyborach w 2016 została wybrana do Dáil Éireann 32. kadencji[3], 6 maja 2016 zakończyła urzędowanie jako wicepremier i minister. Słaby wynik wyborczy laburzystów skutkował jej rezygnacją z kierowania partią. 20 maja 2016 nowym liderem Partii Pracy został Brendan Howlin[6].