W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Leo Varadkar, tematem, który wzbudził zainteresowanie i debatę w ostatnich latach. Leo Varadkar to temat obejmujący szeroki zakres aspektów, od jego wpływu na społeczeństwo po konsekwencje gospodarcze. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Leo Varadkar, aby zapewnić szeroki i kompletny przegląd, który pozwoli czytelnikom lepiej zrozumieć ten temat. Dodatkowo omówimy możliwe rozwiązania i strategie sprostania wyzwaniom związanym z Leo Varadkar. Mamy nadzieję, że ten artykuł ma charakter informacyjny i odpowiedni dla osób zainteresowanych zdobyciem większej wiedzy na temat Leo Varadkar i jego konsekwencji w różnych obszarach.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
18 stycznia 1979 |
---|---|
Taoiseach | |
Okres |
od 17 grudnia 2022 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Tánaiste | |
Okres |
od 27 czerwca 2020 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Taoiseach | |
Okres |
od 14 czerwca 2017 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Leo Eric Varadkar (ur. 18 stycznia 1979 w Dublinie[1]) – irlandzki polityk i lekarz, deputowany, w latach 2017–2024 lider Fine Gael, w latach 2011–2017 i 2020–2022 minister, w latach 2017–2020 i 2022–2024 taoiseach, w latach 2020–2022 tánaiste.
Urodził się w rodzinie Hindusa i Irlandki[2]. Z zawodu lekarz medycyny rodzinnej[3], kształcił się w The King’s Hospital oraz w Trinity College w Dublinie. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Fine Gael. W latach 2001–2003 był wiceprzewodniczącym YEPP, organizacji młodzieżowej Europejskiej Partii Ludowej. Od 2003 do 2007 zasiadał w radzie hrabstwa Fingal[1].
W wyborach w 2007 kandydował z powodzeniem do Dáil Éireann 30. kadencji w okręgu Dublin West. W 2011, 2016 i 2020 uzyskiwał reelekcję na kolejne kadencje niższej izby irlandzkiego parlamentu[4].
W marcu 2011 został ministrem transportu, turystyki i sportu w rządzie Endy Kenny’ego. W lipcu 2014 przeszedł na stanowisko ministra zdrowia[5]. W maju 2016 w drugim gabinecie dotychczasowego premiera objął funkcję ministra ochrony socjalnej[6].
W czerwcu 2017 został liderem Fine Gael, zdobywając 60% głosów w kolegium elektorskim[7]. 14 czerwca 2017 zastąpił Endę Kenny’ego również na urzędzie premiera Irlandii (i jednocześnie ministra obrony). Za jego kandydaturą opowiedziało się 57 posłów (FG i niezależnych), przeciw było 50 deputowanych, zaś wybór umożliwiło wstrzymanie się od głosu 47 parlamentarzystów (głównie z Fianna Fáil)[8].
W wyborach parlamentarnych z lutego 2020 Fine Gael zajęła 3. miejsce, uzyskując parę mandatów mniej niż Fianna Fáil i Sinn Féin. Wyniki tych wyborów spowodowały trudności w stworzeniu większościowej koalicji rządowej, co doprowadziło do długotrwałych negocjacji. Koalicję ostatecznie zawarły FG, FF i Partia Zielonych. W ramach porozumienia ustalono, że na czele gabinetu stanie lider FF Micheál Martin, a pod koniec 2022 zastąpi go Leo Varadkar. Porozumienie zostało ostatecznie zatwierdzone przez trzy ugrupowania 26 czerwca 2020[9]. Następnego dnia Leo Varadkar objął stanowiska wicepremiera oraz ministra przedsiębiorczości, handlu i zatrudnienia w nowym rządzie[10].
Zgodnie z umową koalicyjną Micheál Martin złożył rezygnację 17 grudnia 2022. Tego samego dnia na stanowisko premiera powrócił Leo Varadkar, którego w Dáil Éireann poparło 87 deputowanych. Również 17 grudnia lider Fine Gael utworzył swój drugi gabinet z liderem FF jako swoim zastępcą[11].
20 marca 2024 zrezygnował z funkcji lidera Fine Gael. Zadeklarował także złożenie dymisji ze stanowiska premiera[12], co nastąpiło 8 kwietnia[13]. Następnego dnia na urzędzie premiera zastąpił go nowy lider FG Simon Harris[14].
Jest gejem[2], co ujawnił podczas wywiadu w radiu publicznym 15 stycznia 2015[15]. Zadeklarował się jako zwolennik przeprowadzenia referendum ws. małżeństw jednopłciowych[16]. Jego partner Matthew Barrett również został lekarzem[17].