W dzisiejszym świecie Liam Cosgrave stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiej publiczności. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Liam Cosgrave przyciąga uwagę zarówno naukowców, profesjonalistów, jak i entuzjastów. Dzięki bogatej i złożonej historii, Liam Cosgrave ewoluował na przestrzeni lat, wpływając na różne aspekty życia codziennego i odgrywając kluczową rolę w wielu obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Liam Cosgrave i jego wpływ w różnych dziedzinach, od kultury po ekonomię, politykę i technologię.
![]() Liam Cosgrave (1976) | |
Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1920 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 października 2017 |
Taoiseach | |
Okres |
od 14 marca 1973 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw zagranicznych Irlandii | |
Okres |
od 2 czerwca 1954 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Liam Cosgrave (irl. Liam Mac Cosgair; ur. 13 kwietnia 1920 w Templeogue, zm. 4 października 2017[1] w Dublinie[2][3]) – irlandzki polityk i prawnik, długoletni deputowany, minister spraw zagranicznych w latach 1954–1957, od 1965 do 1977 lider Fine Gael, w latach 1973–1977 premier Irlandii (taoiseach).
Syn Williama Thomasa Cosgrave’a[4], który w latach 1922–1932 stał na czele irlandzkiego rządu. Uczył się w Castleknock College, studiował prawo na University College Dublin, a także kształcił się w szkolącej prawników instytucji King’s Inns w Dublinie. W 1943 uzyskał uprawnienia barristera[1][4].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Fine Gael. W 1943 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Dáil Éireann. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w dziesięciu kolejnych wyborach, zasiadając w niższej izbie irlandzkiego parlamentu do 1981, kiedy to zrezygnował z kandydowania na kolejną kadencję[5][6].
W trakcie 13. kadencji na przełomie lat 40. i 50. pełnił funkcję parlamentarnego sekretarza przy premierze oraz przy ministrze przemysłu i handlu. Od czerwca 1954 do marca 1957 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych, wchodząc w skład rządu, którym kierował John A. Costello[6]. W 1965 został wybrany na nowego lidera Fine Gael[5].
W marcu 1973 stanął na czele irlandzkiego gabinetu[6], który utworzyły FG i Partia Pracy, przez co rządząca nieprzerwanie przez kilkanaście lat Fianna Fáil musiała przejść do opozycji[1]. W 1975 był z urzędu pierwszym rotacyjnym przewodniczącym Rady Europejskiej[7]. W okresie jego rządów terroryści z Prowizorycznej Irlandzkiej Armii Republikańskiej dokonali zamachu, w którym zginął Christopher Ewart-Biggs, brytyjski ambasador w Dublinie. Reakcją na to było przygotowanie nowego prawa pod nazwą Emergency Powers Bill. Na tle jego uchwalenia doszło do kryzysu w relacjach premiera z prezydentem, w wyniku którego w 1976 prezydent Cearbhall Ó Dálaigh zrezygnował z urzędu[8]. Na skutek kolejnych wyborów z 1977 FG utraciła władzę[1]. Liam Cosgrave w lipcu tegoż roku zakończył pełnienie funkcji premiera, ustąpił też z przywództwa w partii[5]. W 1981 odszedł z parlamentu, nie prowadził od tego czasu aktywnej działalności publicznej[1].
Był żonaty z Verą Osborne, miał troje dzieci[1], w tym polityka Liama[9].