Język saraiki

W dzisiejszym świecie Język saraiki stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu ludzi w każdym wieku i w każdym społeczeństwie. Coraz więcej osób poszukuje informacji i wiedzy na temat Język saraiki, czy to ze względu na jego wpływ na życie codzienne, konsekwencje dla społeczeństwa czy znaczenie historyczne. Wraz ze wzrostem uwagi poświęcanej Język saraiki, konieczne jest pełne zrozumienie wszystkich aspektów związanych z tym tematem. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Język saraiki, od jego początków po dzisiejsze skutki, aby zaoferować pełną i szczegółową wizję tego tematu będącego przedmiotem ogólnego zainteresowania.

سرائیکی
Obszar

Pakistan, Stany Zjednoczone, Kanada, Wielka Brytania

Liczba mówiących

ok. 20 mln

Pismo/alfabet

szachmukhi, gurmukhi

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-1 pa
ISO 639-3 skr
IETF skr
Glottolog sera1259
Ethnologue skr
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język saraiki (alfabet arabski: سرائیکی, gurmukhi: ਸਰਾਇਕੀ, dewanagari: सराइकी trb. sarāikī, określany także jako multani) – język należący do grupy północno-zachodniej języków indoaryjskich, używany przez ok. 20 mln osób[1], przede wszystkim w Pakistanie (okręgi Multan i Bhawalpur). We wcześniejszej literaturze traktowany często jako jeden z dialektów języka pendżabskiego[2]. W klasyfikacji Ethnologue stanowi odrębny język wchodzący w skład makrojęzyka lahnda. Tworzy kontinuum językowe z jednej strony z językiem sindhi, a z drugiej strony z językiem pendżabskim[1].

Zapisywany jest przede wszystkim pismem arabskim[1].

Przypisy

  1. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Saraiki, Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 (ang.).
  2. Sieklucka 1998 ↓, s. 14.

Bibliografia

  • Anna Sieklucka, Język pendźabski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Dialog”, 1998, ISBN 83-86483-88-1.

Linki zewnętrzne