Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907
W tym artykule szczegółowo zbadamy Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907 i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach. Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907 to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób, a jego znaczenie stale rośnie. Od momentu pojawienia się Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907 wywołał gorące debaty i wzbudził rosnące zainteresowanie jego badaniami. W miarę postępów w tym artykule będziemy badać znaczenie Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907 w dzisiejszym społeczeństwie, a także jego implikacje w różnych obszarach. Zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję i perspektywy na przyszłość, oferując kompleksowy i szczegółowy obraz Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907. Poprzez multidyscyplinarne podejście staramy się rzucić światło na ten temat i przedstawić wyczerpującą analizę, która pozwala nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ na dzisiejszy świat.
_MG_untersuchend.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja |
1907 – ?? |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
8 mm |
| Nabój | |
| Taśma nabojowa |
sztywna, 24 lub 30 nab.[1] |
| Wymiary | |
| Długość |
1180 mm[1] |
| Długość lufy |
710 mm[1] |
| Masa | |
| broni |
~51 kg (na podstawie) |
| karabinu właściwego |
25,73 kg[1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
700 m/s[1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
500 strz./min[1] |
Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907 (fr. Mitrailleuse St Etienne Mle 1907) – francuski ciężki karabin maszynowy.
Historia konstrukcji
Na początku XX wieku większość armii europejskich dysponowała niewielką ilością karabinów maszynowych, które były wtedy traktowane jako broń eksperymentalna. Najczęściej kupowane były produkowane w Wielkiej Brytanii karabiny maszynowe Maxima. Do nielicznych krajów, które nie zakupiły ckm-ów w fabryce Maxima należała Francja. W tym czasie armia francuska walczyła głównie w północnej Afryce, gdzie woda niezbędna do chłodzenia lufy w ckm-ie Maxima była trudno dostępna.
Rozwiązaniem był karabin maszynowy z lufą chłodzoną powietrzem. Taka konstrukcja powstała w latach 90. XIX wieku w firmie Hotchkiss (założonej przez Benjamina Hotchkissa). Skonstruowany w tej firmie karabin maszynowy początkowo nie wzbudził większego zainteresowania armii francuskiej. Przełomem była wojna rosyjsko-japońska, w czasie której z dużym powodzeniem ckm-u Hotchkiss użyła armia japońska. Jednak rząd francuski uznał, że lepszym wyjściem niż kupno broni w prywatnej firmie Hotchkissa będzie skonstruowanie wzorowanego na nim karabinu maszynowego w rządowym arsenale w Saint-Étienne.
Prace nad nowym karabinem zakończono w 1907 roku i w tym samym roku wprowadzono go do uzbrojenia jako Mitrailleuse Mle 1907. Podobnie jak w przypadku innych prób skopiowania opatentowanej konstrukcji karabin maszynowy Mle 1907 okazał się jedną z najgorszych konstrukcji broni maszynowej. Konieczność ominięcia zastrzeżeń patentowych Hotchkissa spowodowała znaczne skomplikowanie konstrukcji. Dodatkowo konstruktorzy z Saint-Étienne wyposażyli karabin maszynowy Mle 1907 w skomplikowany mechanizm służący do regulowania szybkostrzelności[1] (w praktyce całkowicie nieprzydatny, a będący dodatkowym źródłem zacięć).
Eksploatacja Mle 1907 szybko wykazała wszystkie braki tej konstrukcji, a po wybuchu I wojny światowej armia potrzebowała broni niezawodnej i łatwej w produkcji[1]. W efekcie w 1914 roku podjęto decyzję o wprowadzeniu do uzbrojenia nowej wersji ckm-u Hotchkissa oznaczonej jako Mitrailleuse Mle 14.
Początkowo oba cekaemy były produkowane i eksploatowane równocześnie. Próbowano nawet modernizować Mle 1907, dostosowując go do zasilania z taśmy giętkiej o pojemności 250 naboi, ale okazało się, że zwiększenie szybkostrzelności praktycznej skutkuje przegrzaniem broni i powrócono do zasilania taśmą sztywną o pojemności 24 lub 30 naboi.
Wraz ze zwiększaniem produkcji ckm-u Mle 14 produkcję Mle 1907 ograniczano. Po roku 1916 wycofano Mitrailleuse Mle 1907 z uzbrojenia armii francuskiej. Wycofane z uzbrojenia ckm-y przekazano armii włoskiej, która wycofała je z uzbrojenia zaraz po zakończeniu wojny w 1918 roku.