Karol Bałłaban

W dzisiejszym świecie Karol Bałłaban stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Karol Bałłaban przykuł uwagę wszystkich, wywołując debatę, refleksję i analizy. Dzięki historii sięgającej stuleci, Karol Bałłaban pozostawił niezatarty ślad w historii ludzkości, a jego wpływ jest nadal wyczuwalny. W tym artykule zbadamy różne aspekty Karol Bałłaban i jego znaczenie we współczesnym świecie, analizując jego wpływ w różnych obszarach oraz jego znaczenie dla teraźniejszości i przyszłości.

Karol Bałłaban
kapitan rezerwy lekarz kapitan rezerwy lekarz
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1891
Graz

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1917–1922
1939–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

1 Batalion Sanitarny

Stanowiska

lekarz okulista

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa:
kampania wrześniowa

Późniejsza praca

starszy asystent Kliniki Okulistycznej

Karol Bałłaban (ur. 24 sierpnia 1891[1] w Grazu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – polski lekarz z tytułem doktora, okulista, kapitan rezerwy Wojska Polskiego[2][3], ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Był synem lekarza okulisty, generała brygady Teodora Bałłabana. W 1911 ukończył C. K. IV Gimnazjum we Lwowie[4].

W czasie I wojny światowej był lekarzem baonu w armii austro-węgierskiej. W latach 1918–1921 był lekarzem pułkowym w Wojsku Polskim[5].

Został zweryfikowany w stopniu kapitana w korpusie oficerów sanitarnych lekarzy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 1 batalionu sanitarnego w Warszawie[8][9]. W 1934 kapitan rezerwy był przydzielony do kadry zapasowej Szpitala Okręgowego nr 1 i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[10].

W latach 1922–1939 pracował jako starszy asystent w Klinice Okulistycznej w Warszawie, a następnie w Szpitalu Elżbietanek[5]. W trakcie kampanii wrześniowej przydzielony do 1 Szpitala Okręgowego.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie jenieckim w Kozielsku[5]. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i tam rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Pogrzebano go w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie po 60 latach otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[11][12]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[13]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 905[5][14], a przy zwłokach zostały odnalezione 2 listy, 2 pocztówki, karta szczep. 2229, 2 wizytówki i okulary[15][16][17]. Figuruje na liście wywózkowej 029/1 z kwietnia 1940[5].

Upamiętnienie

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[18][19][20]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[21][22][23].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” Karolowi Bałłabanowi poświęcono Dąb Pamięci w niemieckim Hanowerze, czego dokonał tamtejszy Rektorat Polskiej Misji Katolickiej[24].

Jest jednym z 305 lekarzy pochowanych na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu i upamiętnia go tabliczka epitafijna nr 86[25].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 22.
  2. ↑ notka biograficzna
  3. ↑ na liście oficerów WP
  4. ↑ Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. Ósmacy i abiturienci. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 107.
  5. ↑ a b c d e Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 15.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1227.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1106.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1130.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1022.
  10. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 216, 732.
  11. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl , polskieradio.pl (pol.).
  12. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
  13. ↑ Historia Zbrodni Katynskiej (pol.).
  14. ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 190 (niem.).
  15. ↑ Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (41 (327)), pbc.uw.edu.pl, 9 października 1948, s. 4 (pol.).
  16. ↑ Katyń według źródeł niemieckich - 1943 r.. stankiewicze.com. .
  17. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 22. ISBN 83-7001-294-9.
  18. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 26 (pol.).
  19. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  20. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem , edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 (pol.).
  21. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” , prezydent.pl (pol.).
  22. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie , policja.pl, s. 1-4 (pol.).
  23. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. .
  24. ↑ Karol Bałłaban. katyn-pamietam.pl. . .
  25. ↑ nr tabliczki. . .

Bibliografia