Teodor Bałłaban

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Teodor Bałłaban, analizując jego pochodzenie, wpływ na współczesne społeczeństwo oraz różne perspektywy, jakie istnieją wokół tego zjawiska. Od momentu powstania do ewolucji na przestrzeni czasu, Teodor Bałłaban odegrał kluczową rolę w różnych aspektach naszego życia, wywołując debaty, kontrowersje i refleksje w różnych obszarach. Poprzez szczegółową analizę zbadamy przyczyny, konsekwencje i możliwe rozwiązania związane z Teodor Bałłaban, w celu zapewnienia kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat, istotny dla wszystkich.

Teodor Karol Bałłaban
Ilustracja
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1866
Lwów

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 1946
Proszowice

Przebieg służby
Lata służby

1887–1923

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Krzyż Obrony Lwowa Odznaka pamiątkowa „Orlęta”
Multimedia w Wikimedia Commons

Teodor Karol Bałłaban (ur. 1 kwietnia 1866 we Lwowie, zm. 16 sierpnia 1946 w Proszowicach) – polski doktor medycyny, okulista, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Karola i Anny z Pachów. W 1884 ukończył C. K. IV Gimnazjum we Lwowie[1], następnie w 1890 studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Grazu. 11 października 1890 poślubił Augustę Ehrbar. Miał dzieci: synów Karola (ur. 1891), kapitan lekarz WP został zamordowany w Katyniu, Gustawa (oficer WP), Mariana, Adama i córkę Annę.

W 1902 mieszkał we Lwowie przy ul. Zimorowicza 3. W latach 1908–1910 na zamówienie dr. Teodora Bałłabana we Lwowie na rogu ul. Halickiej 21 i Wałowej 7 powstała kamienica według projektu Alfreda Zachariewicza i Józefa Sosnowskiego przy współpracy rzeźbiarza Zygmunta Kurczyńskiego. Była ona własnością generała do 1931. W latach 1908–1937 był prezesem oddziału konnego Sokoła we Lwowie, był też m.in. członkiem komitetu budowy boiska i ujeżdżalni Sokoła przy ul. Łyczakowskiej. Otrzymał godność członka honorowego „Sokoła”[2]. W lipcu 1934 na letnisku w Klęczanach w wyniku powodzi zginęło 10 osób z rodziny generała.

Do austriackiego wojska wstąpił 1 października 1887 jako elew. Służbę rozpoczął w Szpitalu Garnizonowym nr 7 w Grazu. W 1914 pracował w Szpitalu Garnizonowym nr 14 we Lwowie, następnie został szefem Szpitala Rezerwowego nr 3 w Pradze i Szpitala Garnizonowego nr 3 we Lwowie.

W Wojsku Polskim służył od 1 grudnia 1918 w Szpitalu Okręgowym we Lwowie. W 1919 awansowany na stopień majora, w 1920 na pułkownika. 12 sierpnia 1923 przeniesiony w stan spoczynku w stopniu tytularnego generała brygady. Po przejściu w stan spoczynku prowadził gabinet okulistyczny. Był autorem licznych prac naukowych, ogłaszanych w pismach krajowych i zagranicznych[2].

Był założycielem Towarzystwa Kredytowego Miejskiego dla Małopolski[2]. Był prezesem honorowym lwowskiego Towarzystwa Właścicieli Realności, członkiem honorowym Towarzystwa Bratniej Pomocy UJK[2]. Przez pewien czas pełnił mandat radnego Rady Miasta Lwowa (wybrany w 1934[3][4]).

W czasie okupacji sowieckiej Lwowa w 1939 aresztowany i osadzony w więzieniu na Brygidkach. Przebywał w celi więziennej m.in. z gen. Władysławem Andersem. Zwolniony z więzienia w 1941 (miały na to wpływ m.in. petycje i wstawiennictwa ludzi ubogich, których jako okulista leczył za darmo). Przez pewien czas ukrywał się, po śmierci żony wyjechał ze Lwowa. Osiadł w Proszowicach, udzielał pomocy lekarskiej żołnierzom Armii Krajowej.

Zmarł 16 sierpnia 1946 w Proszowicach i tam został pochowany[5]. Pogrzeb odbył się z udziałem wojskowej asysty honorowej[6].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. Ósmacy i abiturienci. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 87.
  2. ↑ a b c d e f g Wszyscy Polacy do urny wyborczej! Związani ze Lwowem tradycją i pracą obywatelską. Dr Teodor Bałłaban. „Wschód”. Nr 131, s. 3, 21 maja 1939. 
  3. ↑ Zwycięstwo list prorządowych w wyborach do rad miejskich. „Gazeta Lwowska”. Nr 128, s. 1, 29 maja 1934. 
  4. ↑ Oficjalne wyniki wyborów do Rady Miejskiej we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 130, s. 3, 31 maja 1934. 
  5. ↑ a b Z kroniki żałobnej. „Dziennik Polski”, s. 6, Nr 236 z 29 sierpnia 1946. 
  6. ↑ Redakcja, W mieszkaniu na piętrze , Dziennik Polski, 30 sierpnia 2008 (pol.).
  7. ↑ Odznaczenie wybitnego lekarza. „Wschód”. Nr 123, s. 7, 26 marca 1939. 
  8. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. s. 8.
  9. ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne