Katherine Boo

W dzisiejszym świecie Katherine Boo to temat, który przykuł uwagę wielu osób z różnych dziedzin i z całego świata. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Katherine Boo stał się tematem dyskusji i debat na całym świecie. Niezależnie od tego, czy Katherine Boo jest osobą, wydarzeniem historycznym, trendem czy jakimkolwiek innym tematem, jego znaczenie w dzisiejszym świecie jest niezaprzeczalne. W tym artykule zbadamy wpływ Katherine Boo i sposób, w jaki ukształtował on świat, w którym żyjemy dzisiaj.

Katherine J. Boo
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1964
Waszyngton, Stany Zjednoczone

Zawód, zajęcie

dziennikarka, pisarka

Edukacja

Barnard College Columbia University

Małżeństwo

Sunil Khilnani

Odznaczenia
Nagroda Pulitzera (2000),
MacArthur Fellowship (2002),
The Hillman Prize (2002),
National Magazine Award w kategorii Dłuższych Artykułów (2004), Samuel Johnson Prize za Zawsze piękne. Życie, śmierć i nadzieja w slumsach Bombaju (2012),
National Book Award (2012)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Katherine J. Boo (ur. 12 sierpnia 1964 w Waszyngtonie) – dziennikarka i pisarka, pisząca przede wszystkim o biednych i pokrzywdzonych ludziach w Ameryce i Indiach.

Życie

Boo wychowała się w okolicach Waszyngtonu, gdzie jej rodzice przeprowadzili się z Minnesoty, kiedy jej ojciec został bliskim współpracownikiem deputowanego do Izby Reprezentantów Eugene’a McCarthy’ego. W 1988 r. Boo ukończyła z wyróżnieniem Barnard College Columbia University. Jest żoną Sunila Khilnaniego, profesora nauk politycznych i dyrektora Instytutu Indyjskiego w King’s College w Londynie.

Kariera

Boo rozpoczęła karierę dziennikarską w Washington City Paper, następnie pracowała w Washington Monthly, skąd przeszła do The Washington Post, gdzie pracowała w latach 1993–2003.

W roku 2000 otrzymała Nagrodę Pulitzera w kategorii Służba Publiczna za serię artykułów w The Washington Post o domach grupowych dla upośledzonych umysłowo. Komisja przyznała nagrodę za „ujawnienie nieszczęsnego zaniedbania i nadużyć w miejskich domach grupowych dla osób upośledzonych umysłowo, co zmusiło władze do potwierdzenia warunków i rozpoczęcia reform”[1].

W 2003 roku dołączyła do zespołu The New Yorker, z którym współpracowała już od 2001[2]. W 2004 roku wygrała National Magazine Award w kategorii Dłuższych Artykułów za opublikowany na łamach The New Yorker „The Marriage Cure”[3]. Artykuł ten był zapisem finansowanych przez stan działań edukacyjnych na temat małżeństwa, skierowanych do biednych mieszkańców Oklahomy, co miało na celu pomoc w wyjściu z ubóstwa biorącym udział w tych zajęciach. W 2002 Boo otrzymała również The Hillman Prize[4] – nagrodę za artykuły przyspieszające realizację idei sprawiedliwości społecznej – za opublikowany w The New Yorker artykuł „After Welfare” (2001)[5].

W 2012 r. ukazała się jej pierwsza książka Zawsze piękne. Życie, śmierć i nadzieja w slumsach Bombaju, opowiadająca o życiu mieszkańców Annawadi, slumsów Bombaju. Katherine Boo spędziła trzy lata w slumsach stolicy Indii, obserwując życie drobnych złodziei, nieletnich śmieciarzy i kobiet[6]. Za tę książkę otrzymała National Book Award[6][7]. Książka ta została przetłumaczona na język polski i ukazała się 21 lutego 2013[8].

Nagrody

Twórczość

  • Behind the Beautiful Forevers: Life, Death and Hope in a Mumbai Undercity (2012, polskie wydanie: Zawsze piękne. Życie, śmierć i nadzieja w slumsach Bombaju, tłum. Adriana Sokołowska-Ostapko, Znak Literanova 2013).

Przypisy

  1. ↑ The 2000 Pulitzer Prize Winners. Public Service. Pulitzer Prize. . (ang.).
  2. ↑ Katherine Boo. The New Yorker. . . (ang.).
  3. ↑ Katherine Boo: The Marriage Cure. Is wedlock really a way out of poverty?. The New Yorker, 18 sierpnia 2003. . (ang.).
  4. ↑ The Hillman Prize Previous Honorees. The Sidney Hillman Foundation. . (ang.).
  5. ↑ Katherine Boo: After Welfare. 9 kwietnia 2001. . (ang.).
  6. ↑ a b dgajda / Booklips.pl: Rozdano National Book Awards 2012. kultura.onet.pl, 19 listopada 2012. . . (pol.).
  7. ↑ Leslie Kaufman: Novel About Racial Injustice Wins National Book Award. The New York Times, 14 listopada 2012. . (ang.).
  8. ↑ Zawsze piękne, Katherine Boo. news.o.pl. . (pol.).

Linki zewnętrzne