Obecnie Kathy Baker to temat, który zyskał na znaczeniu w różnych obszarach. Od polityki po naukę, Kathy Baker stał się przedmiotem zainteresowania badaczy, aktywistów i ogółu obywateli. Wraz z postępem technologii i globalizacją Kathy Baker nabrał niespotykanego wcześniej wymiaru, wpływając nie tylko na sposób, w jaki współdziałamy z otoczeniem, ale także na nasze postrzeganie świata. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Kathy Baker, od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo.
![]() Kathy Baker z nagrodą Emmy (1993) | |
Imię i nazwisko |
Katherine Whitton Baker |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1950 |
Zawód |
aktorka |
Współmałżonek |
Donald Camilleri |
Lata aktywności |
od 1983 |
Kathy Baker, właśc. Katherine Whitton Baker (ur. 8 czerwca 1950 w Midland) – amerykańska aktorka. Za rolę w serialu Gdzie diabeł mówi dobranoc otrzymała m.in. trzykrotnie nagrodę Emmy oraz Złoty Glob[1].
Urodziła się w Midland[2] w stanie Teksas jako córka Helene Andree (z domu Whitton) i Johna Seawanda Bakera[3], geologa i nauczyciela[4]. Jej babka ze strony matki była pochodzenia francuskiego[3], a jej rodzina miała też korzenie angielskie, irlandzkie i polskie[3]. Wychowywała się w Nowym Meksyku w rodzinie kwakrów[5]. W 1968 ukończyła liceum Mills High School w Millbrae w Kalifornii. Brała udział w programie aktorskim Boston University School of Fine Arts Acting i na początku lat 70. studiowała aktorstwo w California Institute of the Arts. W 1977 ukończyła studia z tytułem Bakalaureata na wydziale języka francuskiego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[6]. Studiowała cukiernictwo w słynnym Le Cordon Bleu w Paryżu.
W 1983 rozpoczęła karierę aktorską w Magic Theatre w San Francisco w sztuce Sama Sheparda Fool for Love u boku Eda Harrisa występując w roli May, za którą w 1984 dostała nagrodę Obie w spektaklu off-broadwayowskim i została uhonorowana nagrodą Theatre World[7]. Grała potem w produkcjach off-broadwayowskich takich jak Pożądanie w cieniu wiązówEugene’a O’Neilla (1984) i Ciocia Dan i Lemon Wallace’a Shawna (1985) w roli Lemon[8].
Po raz pierwszy zaistniała na ekranie jako Louise, żona astronauty Alana Sheparda (Scott Glenn) w dramacie historycznym Philipa Kaufmana Pierwszy krok w kosmos (1983). Baker zdobyła szerokie uznanie za swoją kreację Punchy w dramacie kryminalnym Jerry’ego Schatzberga Cwaniak (1987), po czym zmierzyła się z wymagającą rolą Charlie Standers w dramacie rekonwalescencji Czysty i trzeźwy (Clean and Sober, 1988)[9], za którą była nominowana do Independent Spirit Awards[10]. Zwróciła się do bardziej komediowej roli zalotnej gospodyni domowej Joyce Monroe w dramacie familijnym Tima Burtona Edward Nożycoręki (1990) i ostatecznie trafiła do telewizji, regularnie występując jako lekarka Jill Brock z małego miasteczka i żona szeryfa (Tom Skerritt) w serialu CBS Gdzie diabeł mówi dobranoc (1992–1996)[11].
W latach 1984–1999 była żoną Donalda Camilleriego[12], z którym ma syna Juliana Josepha (ur. 27 listopada 1984)[13] i córkę Marieclaire. W czerwcu 2003 poślubiła reżysera teatralnego Stevena Robmana[12].