W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Keith Connor. Od jego początków po znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, zbadamy wszystkie aspekty związane z Keith Connor i jego wpływem w różnych obszarach. Podczas szczegółowej wycieczki odkryjemy wiele aspektów, które sprawiają, że Keith Connor jest tematem powszechnego zainteresowania. Przeanalizujemy jego ewolucję w czasie, wpływ na kulturę popularną, znaczenie na polu akademickim i implikacje we współczesnym kontekście. Przygotuj się na zanurzenie się w wzbogacającą podróż, która pozwoli Ci głęboko zrozumieć wagę i znaczenie Keith Connor w naszym społeczeństwie.
Data i miejsce urodzenia |
16 września 1957 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
186 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
Wolverhampton and Bilston Athletic Club | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
KeithLeroy Connor (ur. 16 września 1957 w South Hill na Anguilli[1]) – brytyjski lekkoatleta, który specjalizował się w trójskoku.
Dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich (Moskwa 1980 – 4. miejsce oraz Los Angeles 1984 – brązowy medal)[1]. W 1982 roku w Atenach wywalczył tytuł mistrza Europy[2], a w 1978 został halowym wicemistrzem Starego Kontynentu[3]. Trzeci zawodnik uniwersjady w Bukareszcie (1981)[4]. Dwa razy w karierze – w 1978 oraz 1982 – stawał na najwyższym podium igrzysk Wspólnoty Narodów[5]. W latach 1978–1982 trzy razy ustanawiał rekordy Wielkiej Brytanii na otwartym stadionie[6]. W 1981 ustanowił nieoficjalny halowy rekord świata (17,31). Medalista mistrzostw kraju[7][8][9] oraz uczestnik pucharu Europy[4]. Czterokrotny mistrz NCAA[10][11]. Rekord życiowy: hala – 17,31 (13 marca 1981, Detroit); stadion – 17,57 (5 czerwca 1982, Provo)[6]. Ten drugi wynik był drugim rezultatem w historii lekkoatletyki oraz do 1985 roku rekordem Europy[4].
Rok | Impreza | Miejsce | Pozycja | Wynik |
---|---|---|---|---|
1977 | Finał pucharu Europy | ![]() |
4. miejsce | 16,17 |
1978 | Halowe mistrzostwa Europy | ![]() |
![]() |
16,53 |
1978 | Mistrzostwa Europy | ![]() |
6. miejsce | 16,64 |
1978 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | ![]() |
![]() |
17,21 |
1980 | Igrzyska olimpijskie | ![]() |
4. miejsce | 16,87 |
1981 | Uniwersjada | ![]() |
![]() |
16,88 |
1982 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | ![]() |
![]() |
17,81[12] |
1982 | Mistrzostwa Europy | ![]() |
![]() |
17,29 |
1983 | Mistrzostwa świata | ![]() |
el. – 15. miejsce | 16,18 |
1983 | Finał A pucharu Europy | ![]() |
4. miejsce | 16,62 |
1984 | Igrzyska olimpijskie | ![]() |
![]() |
16,87 |