W dzisiejszym świecie Khlongyai (1937) to temat cieszący się coraz większym zainteresowaniem społeczeństwa. Stało się przedmiotem dyskusji i debaty wśród ekspertów i liderów opinii. Znaczenie Khlongyai (1937) przekroczyło bariery i dotarło do wszystkich zakątków planety, przyciągając uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ Khlongyai (1937) na różne aspekty życia codziennego, analizując jego konsekwencje dla społeczeństwa, kultury, gospodarki i wielu innych.
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
1936 |
Wodowanie |
26 marca 1937 |
![]() | |
Wejście do służby |
21 czerwca 1937 |
Wycofanie ze służby |
26 stycznia 1970 |
Los okrętu |
złomowany 1976 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 110 ton |
Długość |
42 metry całkowita |
Szerokość |
4,59 m |
Zanurzenie |
1,52 m |
Napęd | |
2 zespoły turbin parowych Kampon o łącznej mocy 1000 KM 2 kotły Kampon 2 śruby | |
Prędkość |
19 węzłów |
Zasięg |
480 Mm przy prędkości 15 węzłów |
Uzbrojenie | |
1 działo kal. 76 mm 2 działka plot. kal. 20 mm (2 x I) | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 × 450 mm (1 x II) |
Załoga |
31 |
Khlongyai (taj.: คลองใหญ่) – syjamski torpedowiec z lat 30. XX wieku i okresu II wojny światowej, jedna z czterech jednostek typu Kantang. Okręt został zwodowany 26 marca 1937 roku w japońskiej stoczni Ishikawajima w Tokio, a w skład Królewskiej Marynarki Wojennej Syjamu wszedł 21 czerwca tego roku. Okręt wycofano ze służby w styczniu 1970 roku, a następnie złomowano w roku 1976.
„Khlongyai”[a] był jednym z czterech przybrzeżnych torpedowców typu Kantang, zamówionych przez Syjam[b] w Japonii w styczniu 1936 roku[8]. Łączna wartość kontraktu opiewała na 721 000 bahtów (ok. 65 000 £)[8]. Okręty miały niską wolną burtę (a przez to niewielką dzielność morską) i słabe osiągi, będąc praktycznie patrolowcami z uzbrojeniem torpedowym[2]. Ich zaletą była niska cena[2].
Stępkę torpedowca położono w 1936 roku, został zwodowany 26 marca 1937 roku, a 21 czerwca przyjęto go w skład Królewskiej Marynarki Wojennej[2][8]. Jednostka otrzymała nazwę dystryktu w prowincji Trat i numer 5[2][3].
Okręt był małym, przybrzeżnym torpedowcem[2]. Długość całkowita wynosiła 42 metry (40 metrów między pionami), maksymalna szerokość 4,59 metra i zanurzenie 1,52 metra[5][8]. Wyporność standardowa wynosiła 110 ton, a pełna 135 ton[5][8]. Okręt napędzany był przez dwa zestawy turbin parowych Kampon o łącznej mocy 1000 koni mechanicznych (KM), do których parę dostarczały dwa kotły Kampon[2][5]. Prędkość maksymalna napędzanej dwiema śrubami jednostki wynosiła 19 węzłów[5][8]. Okręt zabierał 18 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 480 Mm przy prędkości 15 węzłów[2].
Okręt wyposażony był w jeden podwójny aparat torpedowy kalibru 450 mm (18 cali)[2][5][c]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło pojedyncze działa uniwersalne kalibru 76 mm (3 cale) Ansaldo A1917 L/50[2][5]. Broń małokalibrową stanowiły dwa pojedyncze działka automatyczne kalibru 20 mm Breda L/65[2][5].
Załoga okrętu składała się z 31 oficerów, podoficerów i marynarzy[4][5][d].
Okręt pełnił służbę w Królewskiej Marynarce Wojennej przez 33 lata. Z listy floty spisano go 26 stycznia 1970 roku[8]. Złomowanie jednostki odbyło się w 1976 roku[6][8].