Dziś Sattahip (1957) to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Sattahip (1957) stał się podstawowym aspektem naszego codziennego życia. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na gospodarkę światową, Sattahip (1957) to temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule zagłębimy się w wiele aspektów Sattahip (1957), badając jego historię, obecne znaczenie i przyszłe prognozy. Bez wątpienia Sattahip (1957) to temat, który budzi powszechne zainteresowanie i który w dalszym ciągu wywołuje debatę i refleksję w różnych obszarach i dyscyplinach.
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
21 listopada 1956 |
Wodowanie |
28 października 1957 |
![]() | |
Wejście do służby |
1958 |
Wycofanie ze służby |
1979 |
Los okrętu |
złomowany 1981 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 110 ton |
Długość |
42 metry całkowita |
Szerokość |
4,59 m |
Zanurzenie |
1,52 m |
Napęd | |
2 zespoły turbin parowych o łącznej mocy 1000 KM 2 kotły 2 śruby | |
Prędkość |
19 węzłów |
Zasięg |
480 Mm przy prędkości 15 węzłów |
Uzbrojenie | |
1 działo kal. 76 mm 2 działka plot. kal. 20 mm (2 x I) | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 × 450 mm (1 x II) |
Załoga |
31 |
Sattahip (taj.: สัตหีบ) – tajlandzki okręt patrolowy z lat 50. XX wieku, jedna z czterech jednostek typu Kantang. Okręt został zwodowany 28 października 1957 roku w stoczni Bangkok Dock Company w Bangkoku, a w skład Królewskiej Marynarki Wojennej Tajlandii wszedł w 1958 roku. Okręt wycofano ze służby w 1979 roku, a następnie złomowano w roku 1981.
„Sattahip”[a] był czwartym okrętem typu Kantang[4]. Okręty miały niską wolną burtę (a przez to niewielką dzielność morską) i słabe osiągi, będąc praktycznie patrolowcami z uzbrojeniem torpedowym[4]. Jednostka była kopią zbudowanych w latach 30. XX wieku w Japonii trzech torpedowców („Kantang”, „Khlongyai” i „Takbai”)[4][5].
Stępkę okrętu położono 21 listopada 1956 roku, został zwodowany 28 października 1957 roku, a w roku następnym przyjęto go w skład Królewskiej Marynarki Wojennej[3][4]. Jednostka otrzymała nazwę dystryktu w prowincji Chonburi i numer 8[3][4].
Okręt był małym, przybrzeżnym patrolowcem[4]. Długość całkowita wynosiła 42 metry (40 metrów między pionami), maksymalna szerokość 4,59 metra i zanurzenie 1,52 metra[2][5]. Wyporność standardowa wynosiła 110 ton, a pełna 135 ton[2][5]. Okręt napędzany był przez dwa zestawy turbin parowych o łącznej mocy 1000 koni mechanicznych (KM), do których parę dostarczały dwa kotły[2][4]. Prędkość maksymalna napędzanej dwiema śrubami jednostki wynosiła 19 węzłów[2][5]. Okręt zabierał 18 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 480 Mm przy prędkości 15 węzłów[4].
Okręt wyposażony był w jeden podwójny aparat torpedowy kalibru 450 mm (18 cali)[2][4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło pojedyncze działa uniwersalne kalibru 76 mm (3 cale)[2][4]. Broń małokalibrową stanowiły dwa pojedyncze działka automatyczne kalibru 20 mm[2][4].
Załoga okrętu składała się z 31 oficerów, podoficerów i marynarzy[2][3].
Okręt pełnił służbę w Królewskiej Marynarce Wojennej przez 21 lat. Z listy floty spisano go w 1979 roku[5]. Złomowanie jednostki odbyło się w 1981 roku[4][5].