Kikula (1087 m)
W dzisiejszym świecie Kikula (1087 m) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiej publiczności. Wraz z postępem technologii i globalizacją Kikula (1087 m) stał się punktem zainteresowania w różnych dziedzinach i sektorach, wywołując debaty i refleksje na temat jego wpływu i znaczenia. Od polityki po naukę, kulturę i rozrywkę – Kikula (1087 m) zdołał przyciągnąć uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie i implikacje Kikula (1087 m), analizując jego ewolucję w czasie i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
 Widok z Wielkiej Raczy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1087 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Rajcza  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
 49°27′17,0″N 18°57′38,7″E/49,454722 18,960750
| |
Kikula (słow. Kykuľa, 1087 m) – szczyt w Grupie Wielkiej Raczy w Beskidzie Żywiecko-Kisuckmi[1]. Znajduje się w głównym grzbiecie, przez który biegnie granica polsko-słowacka oraz Wielki Europejski Dział Wodny. Kikula znajduje się w tym grzbiecie pomiędzy Beskidem Wrzeszczowski (zwanym też Beskidem Granicznym, 875 m) i Magurą (1073 m)[2]. Nazwa szczytu jest pochodzenia wołoskiego i oznacza zarośniętą górę[3].
Kikula jest najbardziej na zachód wysuniętym szczytem Beskidu Żywieckiego. W kierunku południowo-zachodnim opada z niej poprzez Zonkę (922 m) krótki grzbiet do doliny Oszczadnicy. Opływają go dwa potoki uchodzące do Oszczadnicy[4]. Wschodnie stoki Kikuli są polskie i opadają do doliny potoku Radecki[5][6] (w państwowym rejestrze nazw geograficznych jako potok Radeczki)[1].
Polskie stoki Kikuli znajdują się w granicach miejscowości Sól w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Rajcza[1]. W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego Grupa Wielkiej Raczy zaliczana jest do Beskidu Żywieckiego[7], w nowszej polskiej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Kisuckiego[8], na Słowacji do Beskidu Kisuckiego[9]. Kikula jest całkowicie porośnięta lasem, ale wielki huragan w 2004 wyłamał znaczną część lasu na jej południowych, słowackich stokach. Jest ważnym węzłem szlaków turystycznych; krzyżują się na niej trzy szlaki; biegnący granicą czerwony szlak ze Zwardonia na Wielką Raczę oraz dwa szlaki słowackie[5].
Od lat 30. XX wieku do ok. 1948 pod szczytem funkcjonowało schronisko turystyczne na Kikuli (Herbaciarnia na Kukli, niem. Kikulabaude)[10].
Szlaki turystyczne
Zwardoń – Kikula – Magura – Mały Przysłop – Wielki Przysłop – Wielka Racza. 4:45 godz, z powrotem 4:15 godz.
Czerne – Starý Košiar – Kikula
Oszczadnica – Zanka – Kikula
Przypisy
- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza .
- ↑ Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 102–105, 134, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ FreemapSlovakia (słowacka mapa turystyczna) .
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna 1:10 000 .
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Balon J., Jodłowski M., Krąż P., Beskidy Zachodnie (513.4–5), Richling A. i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań 2021, s. 481, 494.
- ↑ Dušan Kočický, Boris Ivanič, Geomorfologické členenie Slovenska, Bratislava: Štátny geologický ústav Dionýza Štúra, 2011 .
- ↑ Tomasz Biesik, Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Żywiecki, Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 31–34, ISBN 978-83-925599-4-8.
