W tym artykule poruszony zostanie temat Klasyfikacja dziesiętna Deweya, który stał się bardzo istotny we współczesnym społeczeństwie. Z różnych obszarów Klasyfikacja dziesiętna Deweya stał się tematem zainteresowania i debaty, generując sprzeczne opinie i różne perspektywy. Ważne jest, aby dokładnie przeanalizować aspekty związane z Klasyfikacja dziesiętna Deweya, jego wpływem na życie codzienne, jego ewolucją w czasie i jego znaczeniem w bieżącym kontekście. W tym artykule będziemy starali się przedstawić szeroką i krytyczną wizję Klasyfikacja dziesiętna Deweya, w celu promowania głębokiej refleksji na ten temat.
Klasyfikacja dziesiętna Deweya, KDD – system klasyfikacji zbiorów bibliotecznych stworzony przez amerykańskiego bibliotekarza Melvila Deweya (1851–1931). Pierwsze wydanie pochodzi z 1876 roku[1] i zawierało jedynie 11 stron tablic oraz indeks przedmiotowy. Kolejne wydania były sukcesywnie rozbudowywane. Drugie, z 1885 roku, miało już 314 stron tablic i około 1000 symboli.
Wszystkie tablice KDD redagowane są w języku angielskim i wydawane przez Bibliotekę Kongresu w Waszyngtonie, przy współpracy ze Stowarzyszeniem Bibliotek Amerykańskich. Klasyfikacja Deweya stworzona została w układzie dziesiętnym, składa się z 10 działów, z których każdy może być dzielony na kolejne 10 i tak dalej[potrzebny przypis]. Symbole są zanotowane cyfrowo, w postaci tak zwanego minimum trzycyfrowego, czyli od 000 do 999. Po trzech cyfrach używa się kropki (.) tworząc symbole rozbudowane. Dewey wprowadził również stałe symbole w postaci poddziałów wspólnych, dla określenia cech formalnych, geograficznych i językowych wspólnych dla wszystkich działów[potrzebny przypis].
Schemat działów głównych klasyfikacji Deweya przedstawia się następująco[2]:
Oto (przykładowo) rozwinięcie działu głównego 000:
Klasyfikacja dziesiętna Deweya ulega modyfikacjom, w 2003 roku wyszło jej 22. wydanie[3].