Obecnie Kliszów (województwo świętokrzyskie) to temat, który zyskał duże znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Jej oddziaływanie przekracza granice i obejmuje różne aspekty życia codziennego. Dlatego konieczne jest szczegółowe przeanalizowanie różnych punktów widzenia i perspektyw, jakie oferuje Kliszów (województwo świętokrzyskie), ponieważ jego wpływ jest zauważalny w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. W tym artykule zagłębimy się w świat Kliszów (województwo świętokrzyskie), aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ na ludzi w ich codziennym życiu. Analiza ta pozwoli nam mieć szerszą i pełniejszą wizję Kliszów (województwo świętokrzyskie) i jego wpływu na obecny świat.
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2021) | |
Strefa numeracyjna |
41 |
Kod pocztowy |
28-404[4] |
Tablice rejestracyjne |
TPI |
SIMC |
0242789[5] |
Położenie na mapie gminy Kije ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego ![]() | |
![]() |
Kliszów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Kije[6][5].
Do 1954 roku istniała gmina Kliszów. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kliszów, po jej zniesieniu w gromadzie Kije. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0242795 | Bugaj | część wsi |
0242803 | Macieryż | przysiółek |
0242810 | Średnie | część wsi |
Wieś była miejscem bitwy stoczonej 19 lipca 1702 roku w czasie III wojny północnej. Starły się tu wojska saskie i koronne z armią szwedzką Karola XII. Wojskami saskimi dowodził król August II Mocny. Polskimi hetman wielki koronny Hieronim Augustyn Lubomirski. W czasie bitwy miała miejsce szarża polskiej husarii – zakończona niepowodzeniem. Na rozkaz Lubomirskiego chorągwie koronne wycofały się z walki. Osamotnione wojska saskie poniosły klęskę. Pod Kliszowem Szwedzi zdobyli 48 dział saskich i polskich, 36 chorągwi i sztandarów, a także cały obóz saski. Pola i łąki na których stoczono bitwę nazywane są od tego czasu trupieńcem.