W tym artykule będziemy analizować temat Kolonia robotnicza Ficinus z różnych perspektyw, w celu rzucenia światła na jego implikacje i znaczenie w różnych kontekstach. Kolonia robotnicza Ficinus to temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie, ze względu na jego znaczenie w polu _var2. W całym artykule będziemy badać różne aspekty Kolonia robotnicza Ficinus, od jego powstania po możliwe konsekwencje w przyszłości. Dodatkowo zbadamy wpływ Kolonia robotnicza Ficinus na dzisiejsze społeczeństwo i jego rolę w ewolucji _var3. Poprzez multidyscyplinarne podejście staramy się zapewnić kompleksowy i kompleksowy obraz Kolonia robotnicza Ficinus, aby promować świadomą i wzbogacającą debatę na ten temat.
![]() | |
![]() Pasaż Kubiny w Rudzie Śląskiej, w Wirku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Kubiny 4-34 |
Typ budynku |
budynki mieszkalne i gospodarcze, obecnie usługi |
Rozpoczęcie budowy |
1860 |
Ukończenie budowy |
1867 |
Położenie na mapie Rudy Śląskiej ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa śląskiego ![]() | |
![]() |
Kolonia robotnicza Ficinus – historyczne osiedle robotnicze w Rudzie Śląskiej przy ul. Kubiny, wybudowane w latach 1860–1867 dla pracowników kopalni „Błogosławieństwo Boże” (niem. Gottessegen).
Kolonia jest od 1978 roku wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/1231/78[2]. Ochrona obejmuje budynki mieszkalne, gospodarcze oraz ich najbliższe otoczenie[3]. Od 19 października 2006 „Kolonia robotnicza Ficinus”, wraz z Giszowcem i Nikiszowcem znajduje się na trasie Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego[4].
Założenie składa się z szesnastu identycznych domów, ustawionych kalenicowo wzdłuż ulicy Kubiny (w północnej pierzei). Domy są murowane z piaskowca, nietynkowane, z ceglanymi obramieniami okiennymi. Postawione zostały na rzucie prostokąta. Budynki są dwukondygnacyjne, nakryte niskimi dachami dwuspadowymi[5].
W każdym domu znajdowały się cztery mieszkania[5]. Do każdego z nich prowadziło osobne wejście przez przybudówki umieszczone symetrycznie po stronie wschodniej i zachodniej budynku. Do mieszkań na parterze wejścia umieszczone były w ścianie południowej przybudówki, do mieszkań na piętrze po stronie północnej[5].
Mieszkania były niewielkie, o powierzchni ok. 40 m². Składały się z przedsionka, kuchni i jednego pokoju[5].
Za domami mieszkalnymi znajdowały się budynki gospodarcze używane do hodowli drobnego inwentarza[5].
Na początku lat 90. XX wieku osiedle było w bardzo złym stanie technicznym. Z 16 budynków tylko jeden był użytkowany, pozostałe ulegały stopniowej degradacji[6]. W roku 1990 opracowano koncepcję programowo-przestrzenną osiedla, która zakładała stworzenie w nim pasażu usługowego. Realizacja projektu rozpoczęła się w 1995 roku[6]. Po przeprowadzonej rewitalizacji[7], osiedle pełni funkcję usługową, głównie handlową[8]. Od 2020 roku w budynku zlokalizowanych pod numerem 24 swoją siedzibę ma filia Miejskiej Biblioteki Publicznej[9].