Koniec C
W tym artykule poznamy fascynujący świat Koniec C. Od początków do dzisiejszego wpływu Koniec C odegrał fundamentalną rolę w społeczeństwie. W całej historii Koniec C był przedmiotem licznych badań i badań, które doprowadziły do lepszego zrozumienia jego znaczenia i znaczenia w różnych obszarach. W tym artykule zagłębimy się w jego wiele aspektów, analizując jego konsekwencje i możliwe implikacje na przyszłość. Dołącz do nas w tej podróży przez Koniec C i odkryj jego wpływ na otaczający nas świat.
Kolor zielony: N-końcowa reszta aminokwasowa z wolną grupą aminową
Kolor niebieski: C-końcowa reszta aminokwasowa z wolną grupą karboksylową
Koniec C, koniec karboksylowy (żargonowo: C-koniec) – koniec łańcucha polipeptydowego zawierający grupę karboksylową (−COOH lub −COO−
). Na drugim końcu łańcucha, nazywanym końcem N lub końcem aminowym, znajduje się grupa aminowa (−NH
2 lub −NH+
3). Wyróżnianie końców łańcucha polipeptydowego określa ich kierunek. Aminokwasy występujące w łańcuchu zwyczajowo numeruje się, zaczynając od końca aminowego.
Koniec C białek błonowych może się znajdować po wewnętrznej lub zewnętrznej stronie błony komórkowej[1]. W C-końcowych odcinkach tych białek dochodzić może do modyfikacji potranslacyjnych. W miejscach tych doczepiany jest glikozylofosfatydyloinozytol, umożliwiający kotwiczenie ich w błonach[2].
Przypisy
- ↑ Oxford Dictionary of Biochemistry and Molecular Biology. Richard Cammack, Teresa Atwood, Peter Campbell, Howard Parish, Anthony Smith, Frank Vella, John Stirling (redaktorzy). New York: Oxford University Press, 2006. ISBN 0-19-852917-1.
- ↑ Thomas D. Pollard, William C. Earnshaw: Cell Biology. Wyd. 2. Saunders, 2007, s. 928. ISBN 1-4160-2255-4.