Kostrzewa pochwiasta

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Kostrzewa pochwiasta, temacie cieszącym się dużym zainteresowaniem w ostatnich latach. Od momentu pojawienia się Kostrzewa pochwiasta przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów, wywołując debatę, badania i liczne postępy w tej dziedzinie. Dzięki wieloletniej historii Kostrzewa pochwiasta ewoluował i dostosował się do zmian społecznych, kulturowych i technologicznych, stając się podstawowym elementem życia wielu ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty Kostrzewa pochwiasta, odnosząc się do jego implikacji, zastosowań i wpływu na dzisiejsze społeczeństwo.

Kostrzewa pochwiasta
ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kostrzewa

Gatunek

kostrzewa pochwiasta

Nazwa systematyczna
Festuca vaginata Waldst. & Kit. ex Willd.
Enum. Pl. Hort. Berol.: 116 (1809)[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Kostrzewa pochwiasta (Festuca vaginata Waldst. & Kit. ex Willd.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje w środkowej, wschodniej i południowo-wschodniej Europie[4][3]. W Polsce jest gatunkiem rzadkim; rośnie na rozproszonych stanowiskach w środkowej i zachodniej części kraju[5].

Morfologia

Fragment kwiatostanu
Pochwa liściowa
Przekrój liścia
Łodyga
Źdźbło o wysokości 20–60 cm[6].
Liście
Gładkie, owalne na przekroju, 9–13-nerwowe, o średnicy 0,5–1 mm. Na powierzchni wewnętrznej znajduje się 3–5 trójkątnych żeber. Sklerenchyma w postaci jednolitego pierścienia[6].
Kwiaty
Zebrane w kłoski o długości 4–6 mm, z szorstkimi osiami, te z kolei zebrane w zwisłą, nieco rozpierzchłą wiechę o długości 7–20 cm. Gałązki wiechy długie, proste. Plewka dolna jajowata, zaokrąglona na szczycie, bezostna (lub z bardzo krótką ością). Plewka górna z malutkim wycięciem na szczycie[6].
Owoc
Ziarniak[6].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do sierpnia. Rośnie na suchych murawach. Liczba chromosomów 2n = 14[6]. Gatunek charakterystyczny śródlądowych muraw napiaskowych ze związku Koelerion glaucae[7].

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[8]. Znajduje się także w czerwonej księdze Bułgarii[9].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ a b Festuca vaginata Waldst. & Kit. ex Willd., Plants of the World Online , Royal Botanic Gardens, Kew .
  4. ↑ Festuca vaginata na Plants of the World. . (ang.).
  5. ↑ Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 238. ISBN 978-83-61191-72-8.
  6. ↑ a b c d e Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  7. ↑ Matuszkiewicz Władysław: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-01-13520-4.
  8. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  9. ↑ Biserkov, V. et. al. (ed.): Digital edition of Red Data Book of Republic of Bulgaria. . (ang.).