W tym artykule zbadamy temat Koszmar z ulicy Wiązów V: Dziecko snów z perspektywy wielowymiarowej, analizując jego implikacje w różnych kontekstach i jego dzisiejsze znaczenie. Zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję i wpływ na społeczeństwo, a także wyzwania i możliwości, jakie ze sobą niesie. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się odkryć różne aspekty Koszmar z ulicy Wiązów V: Dziecko snów i jego wpływ w różnych obszarach, aby zapewnić wszechstronną wizję, która pozwoli nam zrozumieć jego złożoność i zakres. Od aspektów historycznych po prognozy na przyszłość, ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowej i wzbogacającej wizji Koszmar z ulicy Wiązów V: Dziecko snów, zachęcając czytelnika do refleksji i zakwestionowania własnego postrzegania tego tematu.
![]() | |
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
USA: 11 sierpnia 1989 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
89 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia |
C.J. Strawn, Timothy Gray, John P. Jockinsen |
Kostiumy |
Sara Markowitz |
Montaż | |
Produkcja | |
Wytwórnia |
New Line Cinema |
Dystrybucja |
Silesia (Polska)[1] |
Budżet |
6 000 000 $ |
Poprzednik | |
Kontynuacja | |
Nagrody | |
Young Artist Award, Złota Malina, Critics' Award oraz nominacja do nagrody International Fantasy Film Award |
Koszmar z ulicy Wiązów V: Dziecko snów (ang. A Nightmare on Elm Street: The Dream Child; inne tłum. Koszmar z ulicy Wiązów 5: Sen dziecka[2] ) lub też – amerykański film fabularny z 1989 roku. Czwarty sequel popularnego horroru – Koszmaru z ulicy Wiązów (1984).
Ku własnemu przerażeniu, Alice Johnson odkrywa, że maniakalny Freddy Krueger wciąż prześladuje ją w sennych koszmarach. Dziewczyna epatowana jest makabrycznymi obrazami poczęcia i narodzin Freddy'ego. Na domiar złego okazuje się, że... sama jest w ciąży. Krueger chce wykorzystać niemowlę do swoich celów. Alice musi stawić mu czoła.
Wśród wykonawców utworów składających się na ścieżkę dźwiękową znaleźli się m.in. Bruce Dickinson, Kool Moe Dee, Samantha Fox, Schoolly D, W.A.S.P. i Whodini[3]. Wykonany dla potrzeb filmu przez Dickinsona utwór Bring Your Daughter... to the Slaughter znalazł się następnie w repertuarze zespołu Iron Maiden i stał się przebojem w Wielkiej Brytanii[4].