Krupy (opad atmosferyczny)

W tym artykule temat Krupy (opad atmosferyczny) zostanie omówiony z szerokiej i szczegółowej perspektywy. Poprzez wyczerpującą analizę zbadane zostaną różne aspekty związane ze Krupy (opad atmosferyczny), w tym jego pochodzenie, ewolucja i dzisiejsze znaczenie. Zbadane zostaną różne punkty widzenia, teorie i badania dotyczące Krupy (opad atmosferyczny), aby zapewnić kompleksową i wzbogacającą wizję tego tematu. Ponadto przeanalizowane zostaną konkretne przykłady i przypadki praktyczne, które ilustrują znaczenie i wpływ Krupy (opad atmosferyczny) w różnych kontekstach. Na koniec zostaną zaproponowane refleksje i wnioski, które zachęcą czytelników do pogłębienia zrozumienia i docenienia Krupy (opad atmosferyczny).

Ten artykuł dotyczy meteorologii. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Ziarna krupy śnieżnej z linijką dla porównania
Krupy śnieżne

Krupy – opad atmosferyczny (hydrometeor), zawsze o charakterze przelotnym, w postaci kulistych, nieprzezroczystych ziarenek lodowych o średnicy zazwyczaj od 2 do 5 mm, ale może wystąpić od 1 do 15 mm, całkowicie porowatych (krupa śnieżna) lub z porowatym jądrem i lodową otoczką (krupa lodowa).

Krupy nie są przezroczyste, są mniej białe niż śnieg[1], a w przeciwieństwie do śniegu spadając na twarde powierzchnie odbijają się.

symbol przewidziany dla krupy śnieżnej[2]

Powstawanie

Krupa śnieżna widziana pod mikroskopem elektronowym

Krupy powstają przy temperaturze poniżej 0 °C wskutek zamarzania na płatkach śniegu kropelek przechłodzonej wody chmury, proces odpowiada tworzeniu się szadzi na przedmiotach. Krupy powstają w chmurach kłębiastych lub warstwowo-kłębiastych przy silnej konwekcji we froncie zimnym lub w strefie wiosennych przelotnych opadów. Gromadzenie się ładunków elektrycznych na spadających granulkach krupy może prowadzić do powstania wyładowań atmosferycznych[1].

Znaczenie

Krupa występuje często w klimacie wysokogórskim, a utworzona jej opadem pokrywa ma większą gęstość niż pokrywa śnieżna ze śniegu płatkowego. Połączenie kulistego kształtu, małego tarcia i dużej gęstości sprawia, że opadła na stoki krupa jest niestabilna i powodują wysokie ryzyko lawin. Zwiększają także ryzyko lawin dla śniegu opadłego na nie. Krupa ma tendencję do zwierania i stabilizowania ("spawania") w ciągu jednego do dwóch dni od upadku, czas zależy od temperatury i właściwości krupy[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c What Is Graupel?. .
  2. ↑ Dziennik Klimatyczny, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.