W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Księga zaginionych opowieści i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Księga zaginionych opowieści to temat, który w ostatnich latach wywołał wiele debat i kontrowersji, dlatego ważne jest poznanie wszystkich punktów widzenia i opinii na ten temat. Od powstania do ewolucji na przestrzeni czasu Księga zaginionych opowieści odegrał kluczową rolę w życiu ludzi, wpływając na takie aspekty, jak polityka, technologia, kultura i środowisko. W tym artykule zagłębimy się w różne wymiary Księga zaginionych opowieści i spróbujemy zrozumieć jego wpływ na dzisiejszy świat.
| Autor |
J.R.R. Tolkien (autor) | ||
|---|---|---|---|
| Wydanie oryginalne | |||
| Język |
angielski | ||
| Data wydania |
1983–1984 | ||
| Pierwsze wydanie polskie | |||
| Data wydania polskiego |
1995 (Księga zaginionych opowieści) | ||
| Przekład | |||
| |||
Księga zaginionych opowieści (ang. The Book of Lost Tales) – zbiór opowieści J.R.R. Tolkiena, należących do legendarium Śródziemia, wydanych po śmierci autora jako część cyklu Historia Śródziemia.
Zbiór wydano w dwóch częściach: The Book of Lost Tales 1 (wydanie z 1983) and The Book of Lost Tales 2 (wydanie z 1984). Podział ten wynikał jedynie z rozległości materiału[1].
Księga zaginionych opowieści zawiera pierwsze szkice legendarium Tolkiena, które znalazły swoje późniejsze odzwierciedlenie w Silmarillionie[2].
Ramą opowieści jest historia pobytu człowieka w domostwie elfów, gdzie ma okazję usłyszeć opowieści z dawnych lat[3].
Historia Eriola, wędrowca, który przeprawił się statkiem ku zachodowi i trafił na Samotną Wyspę, której mieszkańcy podejmowali go jako gościa. Pewnego dnia trafił do domu, noszącego nazwę Dworek Zabawy Utraconej (ang. The Cottage of Lost Play). Jego mieszkańcy podzielili się z nim przechowywanymi tam dawnymi opowieściami, pieśniami i muzyką elfów[3].
Dzieje stworzenia świata przez Eru za sprawą muzyki Ainurów[4].
Historia opisująca przybycie grupy Ainurów (zwanych odtąd Valarami) w obręb Ardy, ich walkę z Melko oraz ich prace nad urządzeniem swoich siedzib w Valinorze[5].
Opis walki Valarów z Melko, zakończoną schwytaniem tego ostatniego i skazaniem go na skowanie (przez trzy stulecia) oraz na czterysta lat służby w domostwie Tulkasa[6].
Opowieść relacjonująca przybycie Eldarów do Valinoru i założenie przez nich miasta Kôr[7].
Historia niezgody, jaką Melko zasiał między Valarów a elfów, a także zniszczeń wywołanych w Valinorze przez Melko działającego wspólnie z Tkaczką Mroku[8].
Opis konsekwencji decyzji Feanora, przywódcy elfów, o opuszczeniu Valinoru i ścigania Melko w celu odzyskania skradzionych przez niego klejnotów, Silmarilów[9].
Używając dostępnych im środków, Valarowie tworzą dwa okręty, które mają pokonywać niebo i zapewnić światło światu: Galeon Słońca i Statek Księżyca[10].
Dla uniknięcia ataków Melko i innych wrogów Valarowie rozpoczęli prace nad zabezpieczeniem Valinoru przez dostępem z zewnątrz[11].
Historia elfów po opuszczeniu przez nich Valinoru oraz o pojawieniu się ludzi na Ardzie[12].
Historia spotkania Berena (człowieka) i Tinúviel (kobiety z rasy elfów)[13].
Opowieść o Turamburze i jego starciu ze smokiem, strzegącym skarbu w Nargothrondzie[14].
Opis klęski, jaką obrońcy Gondolinu ponieśli w starciu z siłami Morgotha[15].
Historia wykonanego przez krasnoludów naszyjnika, znanego jako Nauglafring[16].
Historia Eärendela i jego podróży[17].
Zakończenie mitologii, w którym znaczącą rolę odgrywa Eriol[18].
Istnieją trzy tłumaczenia Księgi zaginionych opowieści: