Kutry rakietowe typu Kralj

W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Kutry rakietowe typu Kralj. Od jego początków po obecną ewolucję, zbadamy każdy istotny aspekt i aspekt Kutry rakietowe typu Kralj. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w danej dziedzinie, czy dopiero zaczynasz się nią interesować, w tym artykule znajdziesz pełny i szczegółowy przegląd oraz aktualne informacje na temat Kutry rakietowe typu Kralj. Poprzez analizy, statystyki i zeznania odkryjemy jego prawdziwy wpływ i znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Przygotuj się na zanurzenie się w podróż pełną odkryć i wiedzy o Kutry rakietowe typu Kralj.

Kutry rakietowe typu Kralj
Ilustracja
Kutry rakietowe typu Kralj w 2009 roku (na pierwszym planie „Kralj Petar Krešimir IV”)
Kraj budowy

 Jugosławia/ Chorwacja

Użytkownicy

 Chorwacka marynarka wojenna

Stocznia

Brodogradilište(inne języki), Kraljevica

Wejście do służby

1992–2001

Zbudowane okręty

2

Okręty w służbie

2

Dane taktyczno-techniczne[1][2]
Wyporność

pełna: 385–390 ton

Długość

53,6–54,2 metra

Szerokość

8,5–8,6 metra

Zanurzenie

2,3–3,6 metra

Napęd

3 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 9,2 MW (12 500 KM)
3 śruby

Prędkość

36 węzłów

Zasięg

1700 Mm przy prędkości 18 węzłów

Załoga

30–34

Uzbrojenie

4 wyrzutnie pocisków rakietowych RBS-15 (4 x I)
1 armata Bofors kal. 57 mm
2 wkm kal. 12,7 mm (2 x I)
4-6 min

Multimedia w Wikimedia Commons

Kutry rakietowe typu Kralj – chorwackie kutry rakietowe[a] z przełomu XX i XXI wieku. Okręty zostały zwodowane w latach 1992–2001 w stoczni Brodogradilište(inne języki) w Kraljevicy i w tych samych latach weszły do służby w marynarce wojennej Chorwacji. Jednostki, oznaczone numerami taktycznymi RTOP-11 i RTOP-12, nadal znajdują się w składzie floty chorwackiej (stan na 2020 rok).

Projekt i budowa

Kutry rakietowe późniejszego typu Kralj (oznaczenie NATO Kobra) zostały zamówione przez marynarkę wojenną Jugosławii(inne języki) w końcu lat 80. XX wieku[1][2]. Konstrukcja stanowiła rozwinięcie projektu kutrów rakietowych typu Končar(inne języki) z lat 70., z powiększonym kadłubem i nową nadbudówką[3][4]. Stępki dwóch jednostek położono w stoczni Brodogradilište(inne języki) w Kraljevicy jeszcze przed rozpadem Jugosławii, a wodowano je w 1992 i 2001 roku[1][2].

Okręt Stocznia Wodowanie Wejście do służby Los
„Kralj Petar Krešimir IV” Kraljevica 21 marca 1992 7 lipca 1992 w służbie (2020)
„Kralj Dmitar Zvonimir” 30 marca 2001 16 września 2001

Dane taktyczno-techniczne

Dziobowa armata Bofors kal. 57 mm
Dziobowa armata Bofors kal. 57 mm

Okręty są kutrami rakietowymi o długości całkowitej 53,6–54,2 metra, szerokości całkowitej 8,5–8,6 metra i zanurzeniu 2,3–3,6 metra[2][5]. Wyporność pełna wynosi 385–390 ton[1][5]. Napędzane są przez trzy silniki wysokoprężne M504B-2 o łącznej mocy 9,2 MW (12 500 KM), poruszające trzema śrubami[1][2][b]. Maksymalna prędkość jednostek wynosi 36 węzłów, a zasięg 1700 Mm przy prędkości 18 węzłów (lub 1500 Mm przy prędkości 20 węzłów)[1][2].

Główne uzbrojenie okrętów stanowią cztery pojedyncze kontenerowe wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Saab RBS-15, umieszczone po dwie na każdej burcie na pokładzie rufowym[4][6][c]. Pocisk rozwija prędkość 0,8 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 83 kg, a maksymalny zasięg sięga 70 km[2][5]. Na dziobie w wieży znajduje się pojedyncze działo uniwersalne Bofors kalibru 57 mm L/70[1][2]. Masa naboju wynosi 2,4 kg, donośność 17 000 metrów i szybkostrzelność 200 strz./min[2][5]. Bezpośrednio za nadbudówką na wysokiej platformie umieszczono sześciolufowe działko AK-630M kalibru 30 mm o szybkostrzelności 3000 strz./min i donośności 4000 metrów[2][4]. Broń małokalibrową stanowią dwa pojedyncze stanowiska wkm kalibru 12,7 mm[4][6]. Okręty mogą też przenosić cztery miny magnetyczne AIM-70 lub sześć min akustycznych SAG-1[2][5].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje radar nawigacyjny Racal(inne języki) 1290A i radar dozoru ogólnego Racal BT 502, systemy kierowania ogniem PEAB 9LV 249 Mk 2 i Kołonka (dla AK-630M), sonar RIZ PP10M oraz system zakłóceń pasywnych z dwiema wyrzutniami celów pozornych Wallop Barricade[3][5].

Załoga kutra składa się z 5–6 oficerów oraz 25–28 podoficerów i marynarzy[2][3][d].

Służba

„Kralj Petar Krešimir IV” został przyjęty do służby w marynarce wojennej Chorwacji 7 lipca 1992 roku, a „Kralj Dmitar Zvonimir” 16 września 2001 roku[3][5]. Jednostki otrzymały numery taktyczne odpowiednio RTOP-11 i RTOP-12[2][5]. W lipcu 1993 roku „Kralj Petar Krešimir IV” został ciężko uszkodzony w wyniku eksplozji ładowanego do wyrzutni pocisku rakietowego[1]. Na obu jednostkach planowano wymianę silników M504B-2 na nowe firmy MTU, jednak nie doszła ona do skutku[3][6]. „Kralj Petar Krešimir IV” i „Kralj Dmitar Zvonimir” bazują w Splicie[2][5]. Oba okręty nadal znajdują się w składzie floty chorwackiej (stan na 2020 rok)[6].

Uwagi

  1. ↑ Tak okręty klasyfikują Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 649 i Gogin 2023 ↓. Natomiast Faulkner 2004 ↓, s. 260, Saunders 2004 ↓, s. 162 i Miramar 2023 ↓ klasyfikują je jako korwety, zaś Saunders 2009 ↓, s. 182 i Saunders 2015 ↓, s. 187 jako okręty patrolowe.
  2. ↑ Gogin 2023 ↓ podaje, że łączna moc siłowni wynosi 15 000 KM.
  3. ↑ Możliwa jest instalacja podwójnych wyrzutni pocisków rakietowych RBS-15, co powiększa ich liczbę do ośmiu[2][4].
  4. ↑ Saunders 2004 ↓, s. 162 podaje, że załoga liczy 29 osób (w tym 5 oficerów), Saunders 2009 ↓, s. 182 podaje liczbę 32 osób, Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 649 i Gogin 2023 ↓ – 33 osoby, zaś Saunders 2015 ↓, s. 187 podaje liczebność załogi na 34 osoby (w tym 6 oficerów).

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 649.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Saunders 2004 ↓, s. 162.
  3. ↑ a b c d e Saunders 2015 ↓, s. 187.
  4. ↑ a b c d e Faulkner 2004 ↓, s. 260.
  5. ↑ a b c d e f g h i Saunders 2009 ↓, s. 182.
  6. ↑ a b c d Gogin 2023 ↓.

Bibliografia

Kutry rakietowe typu Kralj