Latopis Ławrientiewski
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Latopis Ławrientiewski. Temat ten cieszy się dużym zainteresowaniem szerokiego spektrum ludzi, ponieważ jego wpływ jest odczuwalny w różnych obszarach codziennego życia. Od aspektów historycznych po dzisiejsze znaczenie, Latopis Ławrientiewski był przedmiotem badań, debat i refleksji zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. W następnych wierszach zbadamy różne aspekty Latopis Ławrientiewski, analizując jego znaczenie, konsekwencje i możliwy przyszły rozwój. Dołącz do nas podczas tej wycieczki po Latopis Ławrientiewski i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania ten ekscytujący temat!
Latopis Ławrientiewski, Latopis Laurentego, Latopis Suzdalski[1] (ros. Лаврентьевский список, Лаврентьевская летопись, łac. Laurentian Codex) – zbiór kronik zawierający najstarszą wersję Powieści minionych lat i jej kontynuację zwaną Latopisem Suzdalskim (ros. Суздальская летопись, i dlatego w literaturze spotkać się można z tą nazwą w stosunku do całego latopisu Laurentego), związaną głównie z wydarzeniami dotyczącymi Rusi Włodzimiersko-Suzdalskiej.
W roku 2013 został wpisany na listę UNESCO Pamięć Świata[2].
Powstanie
Odpis wykonany około 1377 roku przez mnicha Laurentego z Niżnego Nowogrodu dla księcia suzdalskiego Dymitra Konstantynowicza na podstawie zaginionego już oryginału, przechowywanego wówczas w Twerze, wykonanego ok. 1305 r. dla Michała Twerskiego. Chronologia do roku 1305, ale lata 898–922, 1263–1283 i 1288–1294 z jakiegoś powodu zostały pominięte. Odnaleziony przez Aleksieja Musina-Puszkina w 1792 r. i włączony do zbiorów Rosyjskiej Biblioteki Narodowej.
Przypisy
- ↑ Piotr N. Kotowicz, System militarny Sanoka we wczesnym średniowieczu Acta Militaria Mediaevalia I; Sztuka wojenna na pograniczu polsko-rusko-słowackim w średniowieczu, Kraków – Sanok 2005, s. 73
- ↑ The Laurentian Chronicle 1377. unesco.org. . (ang.).