W tym artykule zagłębimy się w temat Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis i wszystkie konsekwencje, jakie ze sobą niesie. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis jest dziś tematem niezwykle istotnym i wywołał wielką debatę w różnych obszarach. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, a także konkretne przykłady, które pomogą nam lepiej zrozumieć znaczenie Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis w dzisiejszym społeczeństwie. Przyjrzymy się także wpływowi, jaki Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis miał na przestrzeni historii i jego ewolucji w czasie. Mamy nadzieję, że pod koniec tego artykułu czytelnicy będą mieli szerszy i pełniejszy pogląd na temat Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis i jego znaczenia w dzisiejszym świecie.
Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) – katalog rejestrów biskupstwa wrocławskiego sporządzony na początku XIV wieku w łacinie. Jest ona dla wielu wsi śląskich najstarszym zachowanym źródłem historycznym, w którym odnotowano ich istnienie.
Wśród historyków toczy się spór o datę powstania tego dokumentu. Część badaczy uważa, że powstał w 1305 roku za czasów biskupa Henryka z Wierzbna[1].
W katalogu można wyróżnić pięć rejestrów:
Księga ta pozwala na określenie struktury osadniczej.
"Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis" zawiera spis lokowanych na prawie niemieckim (iure theutonico) oraz na prawie polskim (iure polonico) osad podlegających jurysdykcji kościelnej biskupów wrocławskich oraz zobowiązanych uiszczać im dziesięcinę. Jednakowoż nie wszystkie znane z wcześniejszych źródeł wsie zostały w nim wymienione[1]. Jest to urzędowy wykaz dóbr i dochodów więc zawiera dokładne dane dotyczące zasięgu własności biskupstwa wrocławskiego na Śląsku, wykaz miast, wsi i osad będących własnością biskupa bądź diecezji oraz zestawienie dochodów Kościoła z należnej dziesięciny. Spis miał uporządkować finanse biskupstwa, posiadającego na całym Śląsku liczne posiadłości, uzyskane dzięki przywilejom i darowiznom panujących tam piastowskich książąt i wielmożów.
"Liber fundationis episcopatus Vratislawiensis" wydana została drukiem jako tekst źródłowy przez niemieckiego historyka i badacza dziejów Śląska Wilhelma Schulte w roku 1889[2].