W tym artykule poruszony zostanie temat Māris Riekstiņš, który wzbudził duże zainteresowanie i kontrowersje w różnych obszarach. Māris Riekstiņš wywołał intensywną debatę we współczesnym społeczeństwie, budząc ciekawość i opinię specjalistów i ogółu społeczeństwa. Jego przydatność i znaczenie doprowadziły do głębszych badań i analiz mających na celu zrozumienie jego wpływu i zakresu. W tym sensie istotne jest szczegółowe zbadanie różnych aspektów otaczających Māris Riekstiņš, zbadanie jego pochodzenia, ewolucji, reperkusji i możliwych scenariuszy na przyszłość. Podobnie stara się zaoferować wszechstronną perspektywę, która pozwala wzbogacić wiedzę na temat Māris Riekstiņš, dostarczając elementów, które przyczyniają się do krytycznej i refleksyjnej analizy.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
8 kwietnia 1963 |
---|---|
Minister spraw zagranicznych Łotwy | |
Okres |
od 8 listopada 2007 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Helēna Demakova (p.o.) |
Następca |
Māris Riekstiņš (ur. 8 kwietnia 1963 w Rydze) – łotewski polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych w latach 2007–2010, ambasador w USA, przy NATO oraz w Rosji.
W 1985 uzyskał uprawnienia nauczycielskie po ukończeniu pedagogiki. w latach 1989–1993 studiował prawo na Uniwersytecie Łotwy w Rydze. Początkowo pracował w organizacjach młodzieżowych. Na początku lat 90. dołączył do Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Łotewskiej. W 1992 został podsekretarzem stanu, a w 1993 sekretarzem stanu w tym resorcie. Funkcję tę pełnił do 2004. Wielokrotnie przewodniczył łotewskim delegacjom zagranicznym, m.in. podczas negocjacji w sprawie delimitacji granicy Łotwy z Litwą i Estonią. Brał udział w negocjacjach akcesyjnych dotyczących przystąpienia Łotwy do NATO i WTO.
W listopadzie 2004 został łotewskim ambasadorem w Stanach Zjednoczonych oraz w Meksyku. Po zakończeniu misji dyplomatycznej w styczniu 2007 stanął na czele kancelarii premiera Aigarsa Kalvītisa.
27 kwietnia 2007 został mianowany przez Partię Ludową oficjalnym kandydatem na urząd prezydenta[2]. Ostatecznie wycofał swoją kandydaturę na rzecz wspólnego kandydata całej koalicji rządzącej, Valdisa Zatlersa, który zwyciężył w tych wyborach.
8 listopada 2007 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w gabinecie premiera Aigarsa Kalvītisa. Zachował je w kolejnych rządach Ivarsa Godmanisa i Valdisa Dombrovskisa. 17 marca 2010 wraz z pozostałymi członkami tego ostatniego gabinetu z ramienia Partii Ludowej podał się do dymisji, pełniąc jednocześnie obowiązki ministra do czasu mianowania nowego ministra w kolejnym miesiącu. W wyborach w 2010 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z ramienia ruchu O lepszą Łotwę. Został następnie mianowany przez prezydenta Valdisa Zatlersa ambasadorem Łotwy przy NATO[3]. Zachował wówczas członkostwo w Partii Ludowej[4]. Zakończył urzędowanie w 2015, po czym był inspektorem generalnym w MSZ[5].
W latach 2017–2023 pełnił misję jako ambasador w Rosji[6][7], następnie zaś powrócił na stanowisko ambasadora przy NATO[8].
Żonaty, ma dwoje dzieci.