Małgorzata Hajewska-Krzysztofik

W świecie Małgorzata Hajewska-Krzysztofik istnieje nieskończona ilość perspektyw, pomysłów i opinii, które zachęcają nas do zgłębiania i odkrywania więcej na ten fascynujący temat. Jest to temat, który na przestrzeni dziejów przykuwał uwagę niezliczonych osób i pozostaje aktualny we współczesnym świecie. Od początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik to temat, który nigdy nie przestaje nas fascynować. W tym artykule zbadamy różne aspekty i podejścia do Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, od jego początków po dzisiejszy wpływ, aby zapewnić nam głębsze zrozumienie tego ekscytującego tematu.

Małgorzata Hajewska-Krzysztofik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 września 1965
Sosnowiec

Zawód

aktorka, pedagog

Lata aktywności

od 1984

Zespół artystyczny
Nowy Teatr w Warszawie
Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Cytaty w Wikicytatach

Małgorzata Hajewska-Krzysztofik (ur. 14 września 1965 w Sosnowcu[1]) – polska aktorka teatralna i filmowa, pedagog. Odtwórczyni głównych ról w głośnych spektaklach Krystiana Lupy, Krzysztofa Warlikowskiego, Grzegorza Jarzyny.

Życiorys

Po ukończeniu III Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Prusa w Sosnowcu w 1984 roku, studiowała na Wydziale Aktorskim w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, którą ukończyła w 1988 roku. W 2012 roku na macierzystym wydziale uzyskała stopień doktora habilitowanego sztuk teatralnych i pracuje na stanowisku adiunkta[2].

Karierę sceniczną zapoczątkowała w 1990 roku debiutem w sztuce Witolda Gombrowicza Iwona, księżniczka Burgunda w reżyserii Jerzego Stuhra jako Królowa Małgorzata na scenie Teatru Ludowego w Krakowie-Nowej Hucie oraz na deskach Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej, z którym związała się na stałe, w niemal dziewięciogodzinnej adaptacji powieści Fiodora Dostojewskiego Bracia Karamazow w reżyserii Krystiana Lupy w dostrzeżonej przez krytyków drugoplanowej roli Frani. Za tę kreację z niezwykłym wyczuciem stylu odebrała nagrodę na VI Ogólnopolski Przegląd Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi oraz zdobyła wyróżnienie za debiut na XIV Konfrontacjach Teatralnych-Klasyka polska w Opolu. W 1994 roku otrzymała nagrodę krakowskiej filii Fundacji Kultury Polskiej. W 2016 roku opuściła Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie i dołączyła do zespołu Nowego Teatru w Warszawie.

Występowała także w teatrach: Lalki i Maski „Groteska” w Krakowie (1991) w przedstawieniu Michela de Ghelderode Słońce zachodzi (Le soleil se couche), TR Warszawa (2001–2004), Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu (2001). Kreacja unieruchomionej na wózku inwalidzkim Konradowej, która ma pomóc mężowi w stworzeniu studium sumu jego przemyśleń, stając się jego partnerem i ofiarą w spektaklu według prozy Thomasa Bernharda Kalkwerk (Das Kalkwerk) w reżyserii Krystiana Lupy przyniosła jej Grand Prix na XXXVIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych oraz Ludwika – nagrodę krakowskiego środowiska teatralnego. Została dwukrotnie uhonorowana nagrodą Feliksa Warszawskiego w Teatrze Rozmaitości w reżyserowanych przez Krzysztofa Warlikowskiego spektaklach; za drugoplanową rolę Agawe w sztuce Eurypidesa Bachantki (2001) oraz za postać Dupy w przedstawieniu Hanocha Levina Krum (2005).

Po raz pierwszy wystąpiła na dużym ekranie w jednym z najżywiej komentowanych filmów polskich na początku lat 90. Śmierć dziecioroba (1990) z Anną Majcher i Beatą Tyszkiewicz oraz dramacie Piotra Szulkina Femina (1990) u boku Hanny Dunowskiej, Aliny Janowskiej i Ewy Sałackiej. W telewizyjnym dramacie Doroty Kędzierzawskiej Wrony (1994) zagrała matkę dziewięcioletniej Wrony. W komedii telewizyjnej Jerzego Stuhra Spis cudzołożnic (1994) pojawiła się w roli Okularnicy. Wyjątkowego warsztatu dramatycznego dowiodła drugoplanową rolą Marty w filmie Małgorzaty Szumowskiej Szczęśliwy człowiek (2000) u boku Jadwigi Jankowskiej-Cieślak.

Filmografia

Nagrody (spektakl Teatru TV)i odznaczenia

Źródło: Filmpolski.pl[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Małgorzata Hajewska-Krzysztofik w bazie filmpolski.pl
  2. ↑ Dr hab. Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  3. ↑ Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.gov.pl. .

Linki zewnętrzne