Magik (raper)

Magik

Mural z wizerunkiem Magika w przejściu podziemnym pod al. W. Roździeńskiego w Katowicach
Imię i nazwisko	Piotr Łuszcz
Pseudonim	Magik[1], Mag Magik I[1], Psychotata[1], Neo[1], Zmazik[1]
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1978 Jelenia Góra
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 2000 Katowice
Przyczyna śmierci	samobójstwo
Gatunki	hip-hop[2], Hardcore psycho rap
Zawód	raper
Aktywność	1992–2000
Wydawnictwo	S.P. Records, Gigant Records
Powiązania	Michał Marten Marcin Marten Wojciech Alszer Sebastian Salbert Piotr Gutkowski
Zespoły
Kaliber 44 (1993–1998) Paktofonika (1998–2000)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Magik, również MC Mag Magnum^{[potrzebny przypis]}, Mag Magik I, Psychotata, Neo, Zmazik, właśc. Piotr Łuszcz (ur. 18 marca 1978 w Jeleniej Górze, zm. 26 grudnia 2000 w Katowicach^[3]) – polski raper i producent muzyczny.

W latach 1993–1998 członek zespołu Kaliber 44, a od 1998 do swojej śmierci członek zespołu Paktofonika, którego był współzałożycielem. Z grupą Kaliber 44 był trzykrotnie nominowany do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w trzech kategoriach.

W 2000 roku popełnił samobójstwo, skacząc z okna na dziewiątym piętrze bloku. Pośmiertnie nagrodzony, w 2001, nagrodą Fryderyka za album Kinematografia grupy Paktofonika w kategorii Album Roku – Hip-Hop. Był także członkiem stowarzyszenia PROPS Entertainment zrzeszającego artystów z Europy i Stanów Zjednoczonych^[4].

W 2011 został sklasyfikowany na ósmym miejscu listy 30 najlepszych polskich raperów według magazynu „Machina”^[5]. W 2012 znalazł się na 11. miejscu analogicznej listy opublikowanej przez serwis Porcys^[6].

Urodził się 18 marca 1978 w Jeleniej Górze w rodzinie robotniczej. Jego ojciec pracował w hucie, a matka była sprzątaczką^[7][8]. Kiedy miał trzy lata, przeprowadził się z matką i siostrą na Górny Śląsk^[9]. Hip-hopem zainteresował się w 1991, będąc uczniem siódmej klasy szkoły podstawowej^[10]. Początkowo rapował na podwórku i pobliskim boisku z Abradabem^[7][10]. Zgodnie ze słowami jego matki, Łuszcz w okresie nauki w szkole podstawowej często oglądał kanał muzyczny MTV oraz interesował się głównie twórczością czarnoskórych wykonawców i amerykańskim hip-hopem^[11]. Rodzice, zauważywszy pasję syna, kupili mu komputer Commodore 64, na którym tworzył muzykę^[11]. Podkłady do swoich tekstów tworzył również na komputerze domowym Amiga 500^[7][10].

Ukończył Technikum Elektromechaniczne w Zespole Szkół Technicznych im. gen. Sylwestra Kaliskiego w Katowicach^[12]. Po zakończeniu nauki w technikum wielokrotnie podejmował prace dorywcze, nie był jednak w stanie sprostać rygorowi pracy zawodowej i poświęcił się muzyce^[13].

 Osobny artykuł: Kaliber 44.

W 1992 nawiązał współpracę z raperem Jajonaszem, z którym założył grupę Young Rappers^[10]. W 1993 dołączył do grupy Kaliber 44, powstałej z inicjatywy Michała Martena i Marcina Martena^[14]. Zespół zadebiutował w 1996 utworem „Magia i miecz”, który ukazał się na kompilacji pt. S.P. wydanej nakładem wytwórni muzycznej S.P. Records^[10]. W tym samym roku, nakładem S.P. Records, ukazał się pierwszy album grupy pt. Księga Tajemnicza. Prolog^[15], który cieszył się dużą popularnością i uznaniem wśród krytyków, jak i fanów, sprzedając się w nakładzie 200 tys. egzemplarzy, co stanowi drugi najlepiej sprzedający się album hip-hopowy w Polsce^[10]. W ramach promocji albumu zostały zrealizowane teledyski do utworów: Magia i miecz oraz Plus i minus, którego treść dotyczyła obaw Łuszcza przed zarażeniem wirusem HIV^[7]. Członkowie grupy wykonywaną muzykę określili jako hardcore psycho rap^[7][16]. W listopadzie 1997 na kompilacji Hip-Hopla został opublikowany utwór „A może tak, a może nie”, który był zapowiedzią drugiego albumu grupy^[10]. W 1998 roku ukazał się odmienny stylistycznie w stosunku do debiutanckiego album pt. W 63 minuty dookoła świata, promowany utworem „Film”, do którego został zrealizowany teledysk. Drugi album grupy również cieszył się powodzeniem, uzyskał on status złotej płyty^[17]. W tym samym roku, w wyniku nieporozumień na tle artystycznym z pozostałymi członkami grupy, Łuszcz odszedł z grupy Kaliber 44^[10]. Gustaw Szepke, współwłaściciel wydawnictwa Gigant Records, jako przyczynę konfliktu w grupie wskazał zazdrość braci Martenów o umiejętność szybkiego wymyślania zwrotek przez Łuszcza^[1].

 Osobny artykuł: Paktofonika.

Na początku 1998 w katowickim „Mega Clubie” poznał Sebastiana „Rahima” Salberta, z którym kilka tygodni później założyli zespół Paktofonika z Wojciechem „Fokusem” Alszerem^{[7][18][19][20]}. W październiku 1998 kolektyw napisał pierwsze wspólne piosenki: „Priorytety”, „Ja to ja” i „Gdyby”, a wiosną 2000 podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Gigant Records. Łuszcz następnie wyjechał z Fokusem i Rahimem do Witten, gdzie nagrali utwór „2 kilo” z niemieckimi artystami. Nagrali również freestyle’e, w których uczestniczyli Magik, Fokus, Kams i L.O. 18 grudnia 2000 wydali album pt. Kinematografia, zawierający 16 utworów^[7]. W pochodzącym z albumu utworze „Jestem Bogiem” wykorzystano fragment wulgarnej wypowiedzi telefonicznej anonimowej osoby, która pojawiła się w audycji na żywo w Radiu Maryja, znanej jako Trzy słowa do ojca prowadzącego.

Pomimo sukcesów dochodziło do konfliktów na tle artystycznym pomiędzy Łuszczem a Alszerem^[1].

26 grudnia 2000^[21], osiem dni po premierze płyty Kinematografia, rankiem o godz. 6:15 Łuszcz wyskoczył z dziewiątego piętra przez okno swojego mieszkania w Katowicach-Bogucicach^[22]. W stanie ciężkim został przetransportowany do szpitala, gdzie ok. godz. 6:45 zmarł^[7]. Domniemaną przesłanką jego działania, zasugerowaną przez „Rahima”^[20], była próba uniknięcia zasadniczej służby wojskowej poprzez symulowanie złego stanu zdrowia psychicznego, które w konsekwencji doprowadziło do rzeczywistego uszczerbku na zdrowiu^[8]. Rahim w wywiadach podawał także opcję, że Magik popełnił samobójstwo, ponieważ cierpiał na depresję maniakalną^[23][24].

Po śmierci Magika niektórzy słuchacze uznali utwór „Plus i minus” Kalibra 44 za zapowiedź późniejszego samobójstwa Łuszcza, a niektórzy doszukiwali się nawet ukrytego znaczenia piosenki, puszczając utwór od tyłu^[25].

Był autorem i współautorem kilkudziesięciu tekstów na potrzeby grup Paktofonika i Kaliber 44^[26]. Napisał m.in. utwory „Plus i minus” oraz „Usłysz mój głos”, które również wyprodukował^[26]. Ponadto był autorem tekstów do utworów „Nasze mózgi wypełnione są marią” i „Psychoza”, opublikowanych na albumie Księga Tajemnicza. Prolog Kaliber 44^[26]. Jako producent przy nagraniach grupy współpracował z raperem Jajonaszem, z którym zrealizował m.in. utwory „Bierz mój miecz i masz” i „Do boju Zakon Marii”^[26].

Łuszcz, jak i pozostali członkowie grupy Kaliber 44, zażywał marihuanę, która miała bezpośredni wpływ na zawartość debiutanckiego albumu grupy^[27]. Utwory „Nasze mózgi wypełnione są marią” i „Do boju zakon marii” traktują o stanie odurzenia.

Kaliber 44 pozostaje jedynym zespołem, który spodobał się nobliście literatury: Czesławowi Miłoszowi. Podczas podróży z Wisławą Szymborską, analizował utwór Kalibra o nazwie Film^[28].

Na debiutancki album grupy Paktofonika pt. Kinematografia był współautorem tekstów do utworów: „Rób co chcesz”, „Lepiej być nie może”, „Jestem Bogiem”, „Nie ma mnie dla nikogo”, „Chwile ulotne”, „ToNieMY”, „Ja to ja”, „Gdyby…” i „Priorytety”, poza tym samodzielnie napisał utwory: „Nowiny” i „Wc ”^[29][12].

W 2002 ukazał się album Paktofoniki pt. Archiwum kinematografii, na którym zostały opublikowane m.in. nagrania z udziałem Łuszcza, które nie ukazały się na albumie Kinematografia^[30][31]. 21 marca 2003 w katowickim Spodku odbył się pożegnalny koncert zespołu, po którym jego członkowie Fokus i Rahim ogłosili rozwiązanie grupy^[7][32]. Gustaw, właściciel wytwórni muzycznej Gigant Records, opisał rapera jako człowieka, który bez przerwy zajmował się muzyką i nie umiał oddzielić sztuki od rzeczywistości^[33].

O ostatnich dwóch latach życia Łuszcza i zespole Paktofonika opowiada fabularyzowany film Leszka Dawida Jesteś Bogiem (2012)^[34][35][36] ze scenariuszem autorstwa Macieja Pisuka, który to ukazał się 16 grudnia 2008 nakładem oficyny Krytyka Polityczna w książce pt. Paktofonika. Przewodnik Krytyki Politycznej (ISBN 978-83-61006-49-7)^[37][38]. W tym samym roku do sprzedaży trafiła biografia Paktofoniki pt. Jesteś Bogiem. Historia Paktofoniki (ISBN 978-83-62467-78-5) autorstwa Macieja Pisuka^[39].

Mieszkał w Katowicach w dzielnicy Bogucice^[7]. Miał żonę Justynę, którą poznał w 1993 na koncercie rockowym w Mega Clubie w Katowicach^[7][1][13]. Urodził mu się syn Filip^[7], który również został raperem, posługującym się pseudonimami Fejz oraz Fejzjestm^[40].

 Zobacz więcej w artykule Kaliber 44, w sekcji Dyskografia.

 Zobacz więcej w artykule Paktofonika, w sekcji Dyskografia.

 Zobacz więcej w artykule Kaliber 44, w sekcji Teledyski.

• Do utworu „Plus i minus” z albumu Księga Tajemnicza. Prolog – Kaliber 44 (1996)
• Do utworu „Magia i miecz” z albumu Księga Tajemnicza. Prolog – Kaliber 44 (1996)

• 1996: Nominacja do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii album Album roku – muzyka alternatywna za album Księga Tajemnicza. Prolog – Kaliber 44^[49].
• 1996: Nominacja do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii album Fonograficzny debiut roku – Kaliber 44^[49]
• 1998: Nominacja do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii album Album Roku – Rap / Hip-Hop za album W 63 minuty dookoła świata – Kaliber 44^[50].
• 2001: Nagroda polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk w kategorii Album Roku – Hip-Hop za album Kinematografia – Paktofonika^[51].
• 2002: Magazynek, nagroda muzyczna polskiej sceny hiphopowej za całokształt osiągnięć (wraz z grupą Paktofonika)^[32].
• 2023: Popkiller - Śląski raper 30-lecia^{[potrzebny przypis]}.

• „Kielce – Czyli Polski Bronx” (1995, film dokumentalny, reżyseria: Bogna Świątkowska, Marek Lamprecht)^[52][a]
• „Paktofonika. Hip-Hopowa podróż do przeszłości” (2009, reportaż, scenariusz i reżyseria: Marta Dzido, Piotr Śliwowski; wypowiedź archiwalna)^[b]

• Jakub Wątor: Kielecki Bronx po latach. Byliśmy stolicą hip-hopu. kielce.gazeta.pl, 2012-09-21. . (pol.).
• Maciej Pisuk: Paktofonika : przewodnik Krytyki Politycznej. Warszawa 2008: Krytyka Polityczna, 2008-12-16, s. 352. ISBN 978-83-61006-57-2.

• Cała Prawda o Magiku. Ajgor Ignacy 2018-03-18. .