Marcelo Rebelo de Sousa
Motyw Marcelo Rebelo de Sousa to taki, który przykuł uwagę ludzi ze wszystkich środowisk. Niezależnie od tego, czy jest to temat kontrowersyjny, wpływowa osoba czy wydarzenie historyczne, Marcelo Rebelo de Sousa zdołał wzbudzić zainteresowanie i debatę w różnych społecznościach i kręgach społecznych. Przez lata Marcelo Rebelo de Sousa był przedmiotem badań, analiz i refleksji, co pokazuje jego znaczenie i wpływ na społeczeństwo i kulturę popularną. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Marcelo Rebelo de Sousa, od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na dzisiejszy świat.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1948 |
|---|---|
| Prezydent Portugalii | |
| Okres |
od 9 marca 2016 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Przewodniczący Partii Socjaldemokratycznej | |
| Okres |
od 1996 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
                      
| |
Marcelo Nuno Duarte Rebelo de Sousa (wym. , ur. 12 grudnia 1948 w Lizbonie[1]) – portugalski polityk, prawnik, nauczyciel akademicki, dziennikarz i komentator polityczny, członek konstytuanty, minister, w latach 1996–1999 przewodniczący Partii Socjaldemokratycznej, od 2016 prezydent Portugalii.
Życiorys
W młodości związany z ruchami katolickimi, działał w Akcji Katolickiej[1]. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lizbońskim, po czym pozostał pracownikiem naukowym tej uczelni. W 1984 obronił doktorat z zakresu nauk prawnych i politycznych, w 1989 objął stanowisko profesora na wydziale prawa Uniwersytetu Lizbońskiego[2], od 1992 powołany na stanowisko profesora na czas nieokreślony. Wykładał także jako profesor prawa na Portugalskim Uniwersytecie Katolickim w Lizbonie. Pełnił różne funkcje w ramach swojej uczelni, w tym w 2004 został dyrektorem Instytutu Nauk Prawnych i Politycznych[1].
Od pierwszej połowy lat 70. związany także z dziennikarstwem. Był jednym z współpracowników Francisca Pinto Balsemão przy zakładaniu czasopisma „Expresso”, był m.in. jego dyrektorem zarządzającym. Stworzył także gazetę „Semanário”. Wieloletni analityk i komentator polityczny, prowadził swój program publicystyczny w radiu TSF, podejmował współpracę z portugalskim radiem i telewizją[1].
W 1974 wstąpił do nowo powstałej centroprawicowej Partii Socjaldemokratycznej[2]. W 1975 wybrany na posła do Zgromadzenia Konstytucyjnego, które w 1976 przygotowało nową Konstytucję Portugalii. Od 1979 do 1982 był przewodniczącym zgromadzenia gminnego w Cascais. Od 1981 był sekretarzem stanu, a następnie w latach 1982–1983 ministrem ds. kontaktów z parlamentem w gabinecie, którym kierował Francisco Pinto Balsemão. W 1989 bez powodzenia ubiegał się o urząd burmistrza Lizbony, przegrywając z Jorge Sampaio. Został natomiast stołecznym radnym miejskim (do 1997), po czym wybrano go na przewodniczącego zgromadzenia gminnego w Celorico de Basto[1].
Pełnił różne funkcje w strukturze partyjnej PSD, w tym od 29 marca 1996 do 1 maja 1999 był przewodniczącym tego ugrupowania i jednocześnie liderem opozycji[2].
W 2016 wystartował w wyborach prezydenckich jako kandydat Partii Socjaldemokratycznej i Partii Ludowej. Zwyciężył w pierwszej turze głosowania z 24 stycznia 2016, otrzymując 52% głosów[3]. Urząd prezydenta Portugalii objął 9 marca 2016[4]. W wyborach prezydenckich w 2021 ubiegał się o reelekcję z poparciem PSD i ludowców. Ponownie wygrał w pierwszej turze głosowania (przeprowadzonej 24 stycznia 2021), uzyskując wówczas blisko 61% głosów[5].
Odznaczenia
- Portugalskie[6]
- Wielki Łańcuch Orderu Wieży i Miecza (2021)
- Wstęga Trzech Orderów (2016, ex officio)
- Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (2005)[1]
- Komandor Orderu Świętego Jakuba od Miecza (1994)[1]
- Zagraniczne[7]
- Order za Wybitne Zasługi (Słowenia, 2021)
- Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii (Austria, 2019)
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy (Estonia, 2019)
- Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru (Peru, 2019)
- Order Stara Płanina I stopnia z wstęgą (Bułgaria, 2019)
- Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Belgia, 2018)
- Wielki Order Króla Tomisława (Chorwacja, 2018)[8]
- Honorary Companion of Honour with Collar Narodowego Orderu Zasługi (Malta, 2018)
- Łańcuch Orderu Karola III (Hiszpania, 2018)
- Kawaler Krzyża Wielkiego Udekorowany Wielką Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 2017)
- Kawaler Orderu Domowego Nassauskiego Lwa Złotego (Luksemburg, 2017)
- Łańcuch Narodowego Orderu Zasługi (Paragwaj, 2017)
- Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja, 2017)
- Krzyż Wielki Orderu Narodowego Lwa (Senegal, 2017)
- Order Amílcara Cabrala I klasy (Republika Zielonego Przylądka, 2017)
- Łańcuch Order Izabeli Katolickiej (Hiszpania, 2016)
- Krzyż Wielki Legii Honorowej (Francja, 2016)
- Łańcuch Orderu Piusa IX (Stolica Apostolska, 2016)
- Order Orła Białego (Polska, 2023)[9]
- Łańcuch Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia, 2023)[10]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Professor doutor Marcelo Nuno Duarte Rebelo de Sousa. icjp.pt. . (port.).
- ↑ a b c Marcelo Nuno Duarte Rebelo de Sousa. psd.pt. . (port.).
- ↑ Resultados Globais. presidenciais2016.mai.gov.pt. . (port.).
- ↑ Marcelo Rebelo de Sousa sworn in as President of Portugal. portalangop.co.ao, 9 marca 2016. . (ang.).
- ↑ Marcelo vence à primeira volta com 60,7% dos votos e Ana Gomes em segundo. sapo.pt, 24 stycznia 2021. . (port.).
- ↑ Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens Portuguesas. presidencia.pt. . (port.).
- ↑ Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens Estrangeiras. presidencia.pt. . (port.).
- ↑ Odluka o dodjeli odlikovanja Velereda kralja Tomislava s lentom i Velikom Danicom Njegovoj Ekscelenciji Marcelu Nunu Duarteu Rebelu de Sousi. narodne-novine.nn.hr, 18 maja 2018. . (chorw.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 sierpnia 2023 r. nr rej. 383/2023 o nadaniu orderu (M.P. z 2023 r. poz. 1088).
- ↑ Persoane Decorate. canord.presidency.ro. . (rum.).
| I Republika (1911–1926) | |
|---|---|
| II Republika Nowe Państwo (1926–1974) | |
| III Republika (od 1974) |
