W dzisiejszym artykule zajmiemy się Marek Antoniusz Kretyk, figurą/tematem/wydarzeniem/etc. który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. W ciągu ostatnich kilku dekad Marek Antoniusz Kretyk odegrał znaczącą rolę w społeczeństwie, czy to poprzez swój wpływ na sztukę, politykę, technologię, czy jakikolwiek inny obszar zainteresowań. W tej kompleksowej analizie zbadamy wpływ Marek Antoniusz Kretyk na nasze życie, a także jego ewolucję w czasie. Za pomocą opinii ekspertów i odpowiednich danych staramy się rzucić światło na różne aspekty, które sprawiają, że Marek Antoniusz Kretyk jest tematem szerokiego zainteresowania, aby nasi czytelnicy mogli lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Marek Antoniusz Kretyk (Marcus Antonius Creticus; Marcus Antonius M.f. M.n.) (zm. ok. 72 p.n.e.) – polityk rzymski. Syn Marka Antoniusza Oratora[1]. Pretor[2] w 74 r. p.n.e. Decyzją senatu otrzymał dowództwo floty i władzę nad wybrzeżem Morza Śródziemnego celem oczyszczenia mórz z piratów[2][3]. W pierwszym roku działał na zachodzie, w Ligurii, Hiszpanii i na Sycylii[4]. Zachłanność pchnęła go do użycia posiadanej władzy do plądrowania prowincji, w szczególności Sycylii[5][6]. W mowie oskarżycielskiej przeciwko Gajuszowu Werresowi namiestnikowi Sycylii, Cyceron, zbijając argumenty obrony wskazującej na to że postępowanie Werresa było naśladownictwem polityki Antoniusza, wydał bardzo negatywną opinię o Marku Antoniuszu i jego pełnej chciwości i niesprawiedliwości działalności w tej prowincji[7]. Natomiast Antoniusz nie uzyskał żadnych sukcesów w zadaniu, do którego został wyznaczony. Bezskutecznie walczył z Kreteńczykami, oskarżanymi o współpracę z Mitrydatesem VI królem Pontu z którym wówczas Rzymn prowadził wojnę[8], i sprzymierzonymi z nimi piratami[9], tracąc przy tym większą część floty[10]. Został zmuszony do zawarcia pokoju z Kreteńczykami[11]. Zyskało mu to ironiczny przydomek "Kretyk"[1]. Zmarł wkrótce potem, nie powróciwszy do Rzymu[9]. Według Plutarcha niezbyt sławny w sprawach politycznych ani znakomity, ale dobrotliwy i zacny[1]. Według innych antycznych źródeł, był wyjątkowo chciwym i niedołężnym urzędnikiem. Pierwszą jego żoną była Numitoria[12] z Fregellae (współcześnie Ceprano), następnie był żonaty z Julią[1][12], córką Lucjusza Cezara, daleką krewną dyktatora Cezara.
Małżeństwa i dzieci