W dzisiejszym świecie Marek Cichocki stał się tematem coraz większego zainteresowania dużej liczby osób. Od momentu powstania Marek Cichocki wywołał debaty, dyskusje i refleksje w różnych obszarach. Niezależnie od wieku, płci czy wykształcenia, Marek Cichocki zdołał przyciągnąć uwagę odbiorców na całym świecie. Jego wpływ nie ogranicza się do pojedynczego kontekstu, ale rozciąga się na wiele dziedzin, wpływając na sposób, w jaki ludzie myślą, działają i odnoszą się do siebie nawzajem. W tym artykule szczegółowo zbadamy zjawisko Marek Cichocki i jego wpływ na nasze społeczeństwo.
Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1966 |
---|---|
Profesor nauk społecznych | |
Specjalność: historia idei | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1998 |
Habilitacja |
2013 |
Profesura |
14 lutego 2023 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
Odznaczenia | |
![]() |
Marek Aleksander Cichocki (ur. 9 maja 1966 w Warszawie) – polski filozof i politolog, profesor nauk społecznych, historyk idei politycznych, dziennikarz i publicysta, doradca społeczny prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
Ukończył studia w zakresie filologii germańskiej na Uniwersytecie Warszawskim (1992). W 1998 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie filozofii w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk (na podstawie rozprawy pt. „Konserwatyzm afirmatywny”. Struktura konserwatywnego myślenia w tradycji niemieckiej filozofii politycznej od politycznego romantyzmu do Carla Schmitta). W 2013 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 2023 otrzymał tytuł profesora nauk społecznych[1].
W latach 1996–2000 był asystentem, a następnie adiunktem w Katedrze im. Erazma z Rotterdamu przy Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2001 do 2015 pracował jako adiunkt w ISNS[2]. W latach 2000–2002 wykładał nauki polityczne w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie. Został też członkiem Collegium Invisibile[3]. Objął stanowisko profesorskie w Collegium Civitas[2], został też wykładowcą w Kolegium Europejskim w Natolinie[4].
Zajmuje się historią idei politycznych, w szczególności myślą konserwatywną i jej współczesną recepcją, jak również bieżącymi problemami społeczno-politycznymi, w tym stosunkami międzynarodowymi, a zwłaszcza relacjami polsko-niemieckimi.
Od 2000 był dyrektorem programowym w Centrum Stosunków Międzynarodowych w Warszawie, a w 2004 został dyrektorem programowym w Centrum Europejskim Natolin i redaktorem naczelnym pisma „Nowa Europa. Przegląd Natoliński”[5]. Od 2003 jest wydawcą i redaktorem naczelnym rocznika „Teologia Polityczna”. Współpracownik krakowskiego Ośrodka Myśli Politycznej. Opublikował wiele książek, esejów i artykułów z dziedziny filozofii, politologii i stosunków międzynarodowych, m.in. Polska-Unia Europejska, w pół drogi (2002), Porwanie Europy (2004), Władza i pamięć (2005), Problemy politycznej jedności w Europie (2012)[5], Unia w Unii? Strefa euro w przebudowie (2015)[6].
Od 2007 był doradcą społecznym prezydenta Lecha Kaczyńskiego ds. traktatu konstytucyjnego i przyszłości UE[5]. Podczas szczytu Unii Europejskiej w Brukseli 21–22 czerwca 2007 był głównym negocjatorem ze strony polskiej (tzw. szerpą). W latach 2007–2010 z Dariuszem Gawinem i Dariuszem Karłowiczem prowadził w TVP Kultura program Trzeci punkt widzenia. Powrócił do jego prowadzenia po wznowieniu programu w 2016[7].
W 2019 otrzymał Nagrodę Literacką im. Józefa Mackiewicza za książkę Północ i Południe. Teksty o polskiej kulturze i historii[8]. W 2022 wyróżniony Nagrodą im. Tomasza Merty „Między literaturą a historią”[9]. W 2023 został udekorowany Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości[10].