Maria Pakulnis

W dzisiejszym świecie Maria Pakulnis stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, wpływ w sferze kulturalnej, znaczenie w historii czy znaczenie w rozwoju osobistym, Maria Pakulnis zdołał przyciągnąć uwagę milionów osób na całym świecie. W miarę dalszej eksploracji tego tematu wkraczamy we wszechświat różnorodnych możliwości i perspektyw, które zachęcają nas do refleksji, kwestionowania i dyskusji na temat Maria Pakulnis. W tym artykule postaramy się zagłębić w różne aspekty, które sprawiają, że Maria Pakulnis jest dziś tak istotnym tematem, a także zbadamy jego wpływ na różne obszary życia codziennego.

Maria Pakulnis
Ilustracja
Maria Pakulnis (2020)
Imię i nazwisko

Maria Jolanta Pakulnis

Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1956
Giżycko

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Krzysztof Zaleski

Lata aktywności

od 1978

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Maria Pakulnis, 2008

Maria Jolanta Pakulnis-Zaleska (ur. 2 lipca 1956 w Giżycku) – polska aktorka filmowa, teatralna i radiowa[1]. Laureatka Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie Johnny.

Życiorys

W 1976 roku ukończyła Liceum Pielęgniarskie w Giżycku, a następnie Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Debiutowała w czasie studiów, rolą w filmie Dolina Issy (1982) w reżyserii Tadeusza Konwickiego. Była aktorką w Teatrze Dramatycznym w Słupsku, następnie w warszawskich teatrach: Współczesnym (1981–1987), Dramatycznym (od 1987) a obecnie Ateneum.

Życie prywatne

Jest córką Polaków[2], którzy imigrowali z Litwy[3]. W 1984 wyszła za aktora i reżysera Krzysztofa Zaleskiego, z którym ma syna, Jana (ur. 1990)[4].

Teatr

  • (1979) Ćwiczenia ze Snu nocy letniej – William Shakespeare; reż. Marek Grzesiński; PWST Warszawa
  • (1980) Wacława dzieje – Stefan Garczyński; reż. Marek Grzesinski; Słupski Teatr Dramatyczny
  • (1980) Turnadot – Gozzi Carlo; reż. Wojciech Szulczyński; Słupski Teatr Dramatyczny
  • (1981) Hamlet i Hamlet – William Shakespeare; reż. Marek Grzesiński; Słupski Teatr Dramatyczny
  • (1981) Biesy – Fiodor Dostojewski; reż. Paweł Nowicki; Słupski Teatr Dramatyczny
  • (1981) Upiory – Henrik Ibsen; reż. Prus Maciej, Axer Erwin; Teatr Współczesny
  • (1982) Pastorałka – Leon Schiller; reż. Maciej Englert; Teatr Współczesny
  • (1982) Mahagonny – Bertolt Brecht, Kurt Weill; reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Współczesny
  • (1983) Sen nocy letniej – William Shakespeare; reż. Maciej Englert; Teatr Współczesny
  • (1983) Człowiek-Słoń – Bernard Pomerance; reż. Marcel Kochańczyk, Teatr Współczesny
  • (1983) Ślub – reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Współczesny
  • (1984) Walka karnawału z postem – Janusz Wiśniewski; reż. Janusz Wiśniewski; Teatr Współczesny
  • (1984) Niech tylko zakwitną jabłonie – Agnieszka Osiecka; reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Współczesny
  • (1989) Paweł Pierwszy – Dymitr Mereżkowski; reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (1989) Zimy żal – Jeremi Przybora; reż. Magda Umer, Jeremi Przybora; Teatr Rampa
  • (1989) Mała apokalipsa – Tadeusz Konwicki; reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (1991) Tuwim – kabaret – Julian Tuwim; reż. Jan Kamieński; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (1991) Burza – William Shakespeare; reż. Zaleski Krzysztof; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (1991) Polowanie na karaluchy – Janusz Głowacki, reż. Laco Adamik; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (1992) Słomkowy kapelusz – Eugène Labiche; reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (1993) Niecierpliwość zmysłów – Claude-Prosper Jolyot de Crebillon (syn); reż. Romuald Szejd; Teatr „Scena Prezentacje”
  • (1994) Opera za trzy grosze – Bertolt Brecht; reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (1996) Sceny z życia małżeńskiego – Ingmar Bergman; reż. Romuald Szejd; Teatr „Scena Prezentacje” Warszawa
  • (1997) Kobieta bez znaczenia – Oscar Wilde; reż. Romuald Szejd; Teatr „Scena Prezentacje” Warszawa
  • (1997) Okudżawa – Bułat Okudżawa; reż. Krzysztof Zaelski; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (1997) Garderobiany – Ronald Harwood; reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (2000) Libertyn – Eric-Emmanuel Schmitt; reż. Wojciech Adamczyk; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (2000) Nagle,ostatniego lata... – Tennessee Williams; reż. Romuald Szejd; Teatr „Scena Prezentacje”
  • (2001) Dwie sceny miłosne – reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (2002) Życie: trzy wersje – Yasmina Reza; reż. Krzysztof Zeleski; Teatr Komedia
  • (2005) Przyjęcie – Mike Leigh; reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Nowy Prag
  • (2005) Nieznana sztuka nieznanego autora – José Sanchís Sinisterra; reż. Romuald Szejd; Teatr „Scena Prezentacje”
  • (2008) Lot nad kukułczym gniazdem – Dale Wasserman; reż. Julia Werinio; Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki (Białystok)
  • (2008) Some Girl(s) – Neil LaBute; Projekt Teatr Warszawa
  • (2008) Trash story albo sztuka (nie) pamięci – Magda Fertacz; reż. Ewelina Pietrowniak; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
  • (2010) Tektonika uczuć – Eric-Emmanuel Schmitt; reż. Julia Wernio; Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki (Białystok)
  • (2010) Prezent urodzinowy – Robin Hawdon; reż. Jerzy Bończak; Teatr Komedia
  • (2010) Dziewczyny z kalendarza – Tim Firth; reż. Tomasz Dutkiewicz; Teatr Komedia
  • (2011) Fotki z wakacji – John Chapman, Michael Pertwee; reż. Tomasz Dutkiewicz; Teatr Komedia
  • (2011) Dieta Cud – Jan Jakub Należyty; Piotr Dąbrowski; Teatr Palladium
  • (2012) Premiera – Ruth Tisdale, reż. Tomasz Dutkiewicz; Teatr Komedia Warszawa
  • (2013) Dziś wieczór arszenik, czyli komedia z kawą – Carlo Terron; reż. Tomasz Obara; Teatr Kamienica
  • (2013) Seks dla opornych – Michele Riml; reż. Bożena Borowska; Centrum Kultury Suchy Las
  • (2014) Konserwator – Eric Assous; reż. Tomasz Dutkiewicz; Teatr Komedia Warszawa
  • (2017) Dom kobiet – Tekla reż. Wiesław Saniewski; Teatr Telewizja Polska

Filmografia

Polski dubbing

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Maria Pakulnis, Encyklopedia teatru polskiego (osoby) .
  2. ↑ Pakulnis o głodzie, upodleniu i śmierci najbliższych , Fakt24.pl, 23 maja 2016 (pol.).
  3. ↑ Maria Pakulnis o trudnym dzieciństwie:Przetrwałyśmy z siostrą, a moi bracia nie (pol.).
  4. ↑ Magdalena Pawlicka: Zacisze gwiazd. Wydawnictwo Picaresque, Telewizja Polska SA, 2009, s. 193. ISBN 978-83-926413-8-4.
  5. ↑ “To nie wypanda”: obsada polskiego dubbingu – wSyncu , web.archive.org, 11 marca 2022 .

Linki zewnętrzne

Polskie Nagrody Filmowe za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029