Marian Niżyński
W tym artykule zbadamy fascynujący świat Marian Niżyński, omawiając wszystko, od jego historycznego pochodzenia po jego dzisiejsze znaczenie. _Var1 reprezentuje temat, który przykuł uwagę wielu badaczy i ekspertów w tej dziedzinie, budząc rosnące zainteresowanie różnymi obszarami wiedzy. W następnych kilku linijkach zbadamy wiele aspektów i wymiarów Marian Niżyński, analizując jego wpływ na społeczeństwo i jego wpływ w różnych kontekstach. Zagłębimy się w jego głębokie znaczenie, omawiając jego implikacje i reperkusje dla obecnej panoramy. Poprzez tę szczegółową eksplorację staramy się rzucić światło na Marian Niżyński i zagłębić się w jego istotę, oferując czytelnikowi wzbogacające i pouczające spojrzenie na ten ekscytujący temat.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Marian Ludwik Niżyński (ur. 29 stycznia 1910 w Krakowie, zm. 10 kwietnia 1943 tamże) – poeta, dramaturg, malarz, grafik.
Życiorys
W 1928 roku ukończył IV gimnazjum krakowskie. W latach 1928–1932 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był uczniem Wojciecha Weissa[1]. Malował obrazy olejne, portrety, pejzaże, uprawiał też litografię i drzeworyt.
W czasie studiów związał się z Akademickim Kołem Miłośników Dramatu Klasycznego działającym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako poeta debiutował w 1929 roku na łamach „Kuriera Literacko-Naukowego”, gdzie publikował wiersze używając pseudonimu M. Strum oraz M. Strumiłowski. Opublikował dwa tomy wierszy Opowieść o dzwonniku z portu Jaffa i Szkice[1].
W 1930 r. założył w Krakowie eksperymentalny teatr „Studio 30”, w którym przygotowywał premierę własnej sztuki Dolmino, uznanej przez cenzurę za szkodliwą. W takiej sytuacji teatr zamknięto[1].
W 1932 r. zamieszkał w Warszawie[1], gdzie zatrudniony został jako nauczyciel rysunków w Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie. W 1933 r. powołany został do odbycia służby wojskowej. Od 1935 r. pracował w Bibliotece Polskiej Akademii Literatury. W latach 1937–39 współpracował z warszawskim pismem „Myśl Polska”.
Pod koniec 1939 r. wrócił do Krakowa, gdzie utrzymywał się z działalności malarskiej. W latach 1940–43 napisał utwory sceniczne Spinka, Desant, Jeden taki na szczudłach oraz powieść autobiograficzną Podszepty św. Zofii.
Najbardziej znaną jego sztuką sceniczną jest Kawaler księżycowy – muzyczna komedia o Panu Twardowskim, która napisana została na zamówienie Krakowskiej Konfraterni Teatralnej kierowanej przez Tadeusza Kudlińskiego. W sztuce tej jedną z ról odgrywał m.in. Karol Wojtyła. Zginął w tragicznym wypadku, przejechany przez niemiecki samochód, 10 kwietnia 1943 r. Pochowany jest na krakowskim cmentarzu na Salwatorze (kwatera SC11-B-18)[2][1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Niżyński Marian Ludwik, Encyklopedia Krakowa, Wyd. 2 zm. i rozsz., t. 2, Kraków 2023, s. 43, ISBN 978-83-66334-92-2.
- ↑ Wyszukiwarka Grobonet Kraków Salwator .
Bibliografia
- K. Woźniakowski, Niżyński Marian, Polski Słownik Biograficzny, t. 23, 1978, s. 158-160.
Linki zewnętrzne
- Dzieła Mariana Niżyńskiego w bibliotece Polona