W tym artykule zajmiemy się tematem Marija Abakumowa, tematem, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach. Marija Abakumowa to temat, który interesuje wiele osób z różnych powodów, czy to ze względu na jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę czy środowisko. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Marija Abakumowa, od jego historii i ewolucji, po dzisiejsze implikacje. Przeanalizujemy również, w jaki sposób Marija Abakumowa wywołał debatę i kontrowersje, a także możliwe rozwiązania i perspektywy na przyszłość. Mamy nadzieję, że ten artykuł będzie użytecznym źródłem informacji dla osób chcących lepiej zrozumieć Marija Abakumowa i jego konsekwencje w dzisiejszym świecie.
![]() Marija Abakumowa podczas konkursu oszczepniczek na mistrzostwach świata w Taegu (2011) | ||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Marija Wasiljewna Abakumowa | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1986 | |||||||||||||||||||||
Wzrost |
179 cm | |||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||
Klub |
Łucz Moskwa | |||||||||||||||||||||
Trener |
Aleksandr Sinicyn | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
|
Marija Wasiljewna Abakumowa (Мария Васильевна Абакумова; ur. 15 stycznia 1986 w Stawropolu) – rosyjska lekkoatletka specjalizująca się w rzucie oszczepem.
Dwukrotna uczestniczka igrzysk olimpijskich – w Pekinie (2008) zdobyła srebrny medal poprawiając swoim wynikiem rekord Europy[2], w Londynie (2012) była w finale dziesiąta[3]. Trzykrotna medalistka mistrzostw świata (2009[4], 2011[5] i 2013). Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej odniosła w 2003 zajmując czwarte miejsce w mistrzostwach świata juniorów młodszych[6]. Wielokrotna medalistka mistrzostw Rosji, rekordzistka kraju oraz reprezentantka w pucharze Europy[7][8], zimowym pucharze w rzutach lekkoatletycznych[9][10][11][12][13] i drużynowym czempionacie Starego Kontynentu[14][15][16]. Jesienią 2012 poślubiła rosyjskiego oszczepnika Dmitrija Tarabina.
Po decyzji MKOL z dnia 13 września 2016 został jej odebrany srebrny medal wywalczony na Igrzyskach w Pekinie[17][18], a dwa lata później Athletics Integrity Unit anulowało jej wyniki od sierpnia 2008 roku do sierpnia 2012 roku[19].
Rekord życiowy: 70,53 (1 sierpnia 2013, Berlin) – rezultat ten jest aktualnym rekordem Rosji[20] i 4. wynikiem w historii światowej lekkoatletyki[21].
W dzieciństwie oszczepniczka startowała w gimnastyce artystycznej[22]. W związku ze zbyt dużym wzrostem musiała zaprzestać treningów w tej dyscyplinie sportu i zajęła się piłką nożną, pływaniem, tenisem oraz ostatecznie lekkoatletyką, z którą zawodowo związana była jej matka[22]. Na początku zajęła się siedmiobojem, który porzuciła przez problemy z jedną z konkurencji – biegiem na 800 metrów[22]. Po tej decyzji zaczęła uprawiać biegi przez płotki jednak w wieku 16 lat podczas mistrzostw Rosji juniorów młodszych uderzyła nogą w płotek i doznała kontuzji, która uniemożliwiła jej treningi przez pół roku[22]. W swoim pierwszym starcie w rzucie oszczepem, na którym skupiła się po wyleczeniu urazu, zajęła drugą lokatę i pojechała na mistrzostwa świata juniorów młodszych[6].
W międzynarodowych zawodach zadebiutowała w 2003 roku zajmując w Kanadzie czwarte miejsce podczas mistrzostwa świata juniorów młodszych[6]. Rok później – już w gronie juniorek – nie udało jej się przebrnąć przez eliminacje na mistrzostwa globu do lat 20[23]. Największe sukcesy w tym okresie kariery święciła w 2005 – najpierw była druga w zawodach zimowego pucharu w rzutach lekkoatletycznych[9], później zadebiutowała w pucharze Europy[7] i zdobyła mistrzostwo Europy juniorów[24]. Na koniec tego sezonu zajęła ósme miejsce na uniwersjadzie w Izmirze[25]. W lutym 2005 wynikiem 59,53 ustanowiła nowy rekord Rosji juniorów, który następnie wyrównała w lipcu[26].
W 2006 nie odnosiła znaczących sukcesów na arenie międzynarodowej, jednak zdobyła brązowy medal mistrzostw Rosji[27][28]. Sezon 2007 rozpoczęła od dwóch zwycięstw w sezonie zimowym – odniosła triumfy podczas zimowego czempionatu Rosji[29] oraz zimowego pucharu Europy w rzutach[10]. W czerwcu wygrała mistrzostwa swojego kraju w kategorii młodzieżowców[29], a kilka tygodni później uplasowała się na szóstym miejscu (z wynikiem 54,25) młodzieżowych mistrzostw Starego Kontynentu[30]. Brała udział w mistrzostwach świata w Osace, w których zajęła siódme miejsce[31] – oszczepniczka uznała je za swój sukces[22]. Na koniec roku, w październiku, zdobyła srebrny medal światowych igrzysk wojskowych w Hajdarabadzie przegrywając tylko z Chinką Zhang Li[32].
Najważniejszymi zawodami 2008 roku były igrzyska olimpijskie w Pekinie. Abakumowa przed tą imprezą wygrała m.in. zimowy puchar Europy w rzutach[11] oraz mistrzostwa Rosji[33]. Dwa tygodnie przed igrzyskami, 2 sierpnia, poprawiła rekord kraju należący od 2000 do Natalii Szykolenko i wynoszący 67,20[34] rzucając w Irkucku 67,25[35]. Eliminacje do konkursu olimpijskiego rozegrano na stadionie narodowym w stolicy Chin 19 sierpnia od 9 rano czasu miejscowego – Rosjanka w pierwszej próbie osiągnęła 61,23 (minimum kwalifikacyjne ustalono na poziomie 61,50), a w drugiej posłała oszczep na odległość 63,48 i ostatecznie została sklasyfikowana na trzeciej lokacie eliminacji[36][37]. Finałowa rywalizacja oszczepniczek odbyła się 21 sierpnia[38]. Abakumowa prowadziła w finale od pierwszej kolejki, w której osiągnęła wynik 69,32 – drugie miejsce z wynikiem 69,22 zajmowała reprezentantka Czech Barbora Špotáková[38]. Rosjanka w drugim rzucie osiągnęła wynik 69,08, a w czwartej serii posłała oszczep na odległość 70,78 ustanawiając nowy rekord Europy[37][38]. W ostatniej – szóstej kolejce – rzucająca jako przedostatnia Czeszka Špotáková poprawiła wynik Abakumowej na 71,42 i ostatecznie to ona zdobyła złoty medal igrzysk olimpijskich (w swoim ostatnim podejściu Rosjanka rzuciła 67,52)[2][37][38][39]. Po olimpijskim sukcesie rodzina Abakumowej otrzymała nowe mieszkanie w Krasnodarze – wcześniej oszczepniczka przez dwa lata (od czasu przeprowadzki z rodzinnego Stawropolu) mieszkała w akademiku[22].
Abakumowa sezon rozpoczęła od zwycięstwa w mityngu w Krasnodarze już 17 stycznia[40], a następnie wygrała zimowe mistrzostwa Rosji[40] oraz okazała się najlepszą oszczepniczką rozegranego na Teneryfie zimowego pucharu Europy w rzutach[12]. Latem, po zajęciu trzeciego miejsca w superlidze drużynowego czempionatu Starego Kontynentu[14], została wicemistrzynią Rosji[41]. 16 sierpnia wygrała eliminacje na mistrzostwach świata uzyskując najlepszy wynik w sezonie – 68,92[42]. Dwa dni później po rzucie na odległość 66,06 stanęła na trzecim stopniu podium mistrzostw globu przegrywając z reprezentantką Niemiec Steffi Nerius i Czeszką Špotákovą[43][44]. Po czempionacie wygrała wszystkie pozostałe zawody[40], w których startowała m.in. ostatnią edycję światowego finału lekkoatletycznego[45]. Z powodu zażywania środków dopingowych w 2018 roku zostały anulowane jej wyniki od 2008 do 2012. Na skutek decyzji straciła medal[46].
Na początku 2010 wygrała zimowe mistrzostwa Rosji[47] oraz zajęła drugą pozycję w zawodach zimowego pucharu Europy w rzutach lekkoatletycznych w Arles (przegrała ze Słowenką Martiną Ratej, która ustanowiła rekord swojego kraju)[13]. 14 maja wygrała zawody diamentowej ligi Qatar Athletic Super Grand Prix 2010 z wynikiem 68,89 – najlepszym na świecie w sezonie[48]. Po zawodach w Katarze zdiagnozowano u niej kontuzję kolana jednak już po miesiącu oszczepniczka wróciła do treningu[22]. Po zajęciu trzeciego miejsca w superlidze drużynowego czempionatu Starego Kontynentu[15] wystartowała w mistrzostwach Europy – w Barcelonie uzyskała trzeci wynik eliminacji (62,52), a w finale uplasowała się na piątym miejscu z rezultatem 61,46[49]. Na koniec sezonu znalazła się w składzie Europy na puchar interkontynentalny – Abakumowa wygrała te zawody z rezultatem 68,14[50].
W swoim pierwszym starcie w sezonie 2011 – 24 lutego – Abakumowa wygrała zimowe mistrzostwa Rosji osiągając najlepszy wynik na świecie – 65,12[51]. 26 maja zwyciężyła w mityngu Golden Gala w Rzymie[52]. Podczas zawodów w Bańskiej Bystrzycy Martina Ratej odebrała Rosjance najlepszy wynik w sezonie na świecie rzucając 65,89[53] – rezultat ten kilka tygodni później poprawiła Niemka Christina Obergföll, która osiągnęła rezultat 66,22 podczas superligi drużynowych mistrzostw Europy (Abakumowa zajęła czwartą lokatę)[16][54]. 28 czerwca na mityngu w Velenje uzyskała wynik 67,98 i ponownie została liderką tabel[55]. Podczas mistrzostw świata w Taegu zdobyła złoty medal, a jej wynik z tych zawodów – 71,99 – jest drugim najlepszym rezultatem w historii rzutu oszczepem kobiet[5]. Jest to też rekord mistrzostw świata[56]. Na zakończenie sezonu zajęła drugie miejsce w plebiscycie European Athletics na najlepszą lekkoatletykę Europy przegrywając tylko ze swoją rodaczką Mariją Sawinową[57].
Podczas rozegranych 11 maja w Dosze zawodów Qatar Athletic Super Grand Prix 2012 zaliczanych do IAAF Samsung Diamentowa Liga zwyciężyła osiągając najlepszy na świecie w sezonie 2012 rezultat – 66,86 i pokonała mistrzynię olimpijską z Pekinu Czeszkę Barborę Špotákovą[58][59].
W sierpniu został jej odebrany srebrny medal olimpijski wywalczony na Igrzyskach w Pekinie[17][18].