W dzisiejszym świecie Mario Luigi Ciappi zyskał niezwykłe znaczenie w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na gospodarkę, kulturę popularną czy znaczenie w nauce, Mario Luigi Ciappi okazał się tematem interesującym ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Na przestrzeni dziejów Mario Luigi Ciappi odegrał kluczową rolę w ewolucji ludzkości, wyznaczając znaczące kamienie milowe, które ukształtowały bieg cywilizacji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Mario Luigi Ciappi i jego wpływ w różnych obszarach, analizując jego znaczenie w bieżącym kontekście i prognozując jego wpływ w przyszłości.
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | |||
Teolog Domu Papieskiego | |||
Okres sprawowania |
1955–1989 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Inkardynacja | |||
Prezbiterat |
26 marca 1932 | ||
Nominacja biskupia |
10 czerwca 1977 | ||
Sakra biskupia |
18 czerwca 1977 | ||
Kreacja kardynalska |
27 czerwca 1977 | ||
Kościół tytularny |
Nostra Signora del Sacro Cuore a Piazza Navona |
Data konsekracji |
18 czerwca 1977 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Mario Luigi Ciappi (ur. 6 października 1909 we Florencji, zm. 22 kwietnia 1996 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dominikanin, kardynał, biskup tytularny Miseno, teolog Domu Papieskiego.
Po ukończeniu seminarium w Lukce i Arezzo wstąpił do dominikanów w Viterbo, święcenia kapłańskie otrzymał 26 marca 1932 roku. Studiował na Angelicum w Rzymie i na uniwersytetach w Leuven w Belgii oraz we Fryburgu w Szwajcarii, uzyskując doktorat z teologii. W 1955 roku objął urząd Magistra Świętego Pałacu Apostolskiego (obecnie jest to urząd Doktora Teologii Domu Papieskiego). Był konsultorem teologicznym trzech papieży: Piusa XII, Jana XXIII i Pawła VI. 10 czerwca 1977 mianowany biskupem tytularnym Misenum, kilkanaście dni później został włączony do Kolegium Kardynalskiego. Brał udział w obydwu konklawe w 1978 roku. Zmarł w Rzymie i został pochowany na cmentarzu Campo Verano.
Źródło